η Ποίηση στην Πόλη

Τον Αύγουστο στη πόλη κυκλοφορεί η ποίηση ελεύθερη στους δρόμους.
περιμένει να φύγουν οι ανικανοποίητοι στις παραλίες και στις εξοχές
και τότε βγαίνει στα λευκά να καταγράψει τις καταστροφές του χειμώνα ,
να τις λειάνει , να διορθώσει τα αδιόρθωτα , να ξεμπλέξει τα μπερδεμένα ...
ήρεμα στα πρώτα κύματα αληθινής ζωής να φτάσει ,

να πλύνει τα πόδια της ,

με νοσταλγία κι όνειρο,

με γνώση και συγγνώμη ...


Δε τη κοιτά κανείς ...
απαρατήρητη γυρνά στην πόλη
ανάμεσα μας σιωπηλή και επιδέξια
από τις τσέπες της σκορπίζουν οι χρησιμοποιημένες λέξεις του χειμώνα
και λιώνουνε στην άσφαλτο

...συνεχίζει
γιατί οι βάρβαροι, όσο την αγνοούν τόσο τη θρέφουν.
στα μικρά διαμερίσματα
νεαρών φοιτητών με κομμένο ρεύμα κι αδειανό ψυγείο
εκεί
βρίσκει τις βιταμίνες του ονείρου και δυναμώνει
άτρωτη γίνεται
από τη στέρηση
τρέφεται
και ευδοκιμεί

απαξιώνει να ασχοληθεί με τους ευτυχισμένους
τους αφήνει να πνιγούν μέσα στην ύλη που δημιούργησαν για να σωθούν
να εξαφανιστούν χορτάτοι από τα περιττά τους
τόσο ανίδεοι από την ουσία
τόσο μακριά από την ευτυχία

προλαβαίνετε ως το Σεπτέμβρη
να της σφίξετε το χέρι
ίσως σας χαρίσει
κάποια λέξη ολοκαίνουργια
κλεισμένη σε σελοφάν ανασφάλειας
για συντροφιά
ετούτο τον δύσκολο χειμώνα

τον χειμώνα της επόμενης καταστροφής

που με αποτυχία

προσποιούμαστε πως αγνοούμε

(photo by Δημήτρης Καρπέτης απο τη σειρά φωτογραφιών "Ησουν παιδί σα τον Χριστό" που τόσο ενόχλησε τα μέλη της Φωτογραφικής ομάδας Θεσσαλονίκης)