Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

χαλίκια


τα λόγια που δεν είπαμε
χαλίκια που άφησα στο δρόμο μη χαθώ
κάποια στιγμή το σκέφτηκα
να σου ρίξω μερικά στις τσέπες
να σου ζεσταίνουν τα χέρια
εκεί..

δε το 'καμα
αρκεστηκα να τα πετώ στη διαδρομή
αν χρειαστεί πότε
να βρεις το δρόμο
τις λέξεις που δεν είπαμε
να μου ζητήσεις
πίσω

αχρείαστα να στέκουν σκόρπια στο δρόμο
χαλίκια απαρατήρητα στο χρόνο
όταν το ουσιαστικό της ύπαρξης
σου χτυπήσει το διάφανο τζάμι της ψυχής σου
και καταλάβεις ότι ήρθε η ώρα
τα λόγια να ειπωθούν

ξέροντας ότι ισως ποτε κι αυτό δε γίνει
γιατί εύκολα ξεχνιέται στα δεύτερα ο ανθρωπος
μες στη συνάφεια του κόσμου


3 σχόλια:

ProFyLaKtiKo είπε...

πολύ όμορφο και ταίριαζε και με τη μουσική!

το απόλαυσα αυτό το ημίζεστο βράδυ!

marios104 είπε...

Aν οι λέξεις ήταν χαλίκια
σκληρά που θα πονούσαν αν τις πέταγε ο ένας στον άλλον
όπως τα αντίο
που ενώ δε βρίσκεις άλλους τρόπους
πρέπει κι αυτό να ειπωθεί.
Καλώς ανήκουν τα χαλίκια
στο δρόμο κι ας τα βρει εκείνος
που του ανήκουν τόσα λόγια ανείπωτα

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@ProFyLaKtiKo
είναι ο τρόπος μου να μπορώ να κοιμηθώ μετά απο δύσκολες μέρες

@hug
...δεν ήταν όμως!

@marios104
ναι ας τα αφήσουμε εκεί για αυτόν που θα κάνει τον κόπο να σκύψει να τα μαζέψει, όταν...