Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

μιά πόλη που μυρίζει θάνατο


Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι γυρνούν στα καφέ της πόλης κρατώντας αθλητικές εφημερίδες.

Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές ψάχνουν απεγνωσμένα part time δουλειά στα μπουζουκτσίδικα.

Ο Μανώλης Μπαρμπουνάκης έσβησε και μαζί του σβήνει η παλιά γενιά των βιβλιοπωλών της πόλης. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος παραμένει βουβός στην Δημητρίου Πολιορκητού. Τον βλέπω με το ζεμπίλι του να αγοράζει φρούτα. Τα μάτια του σβηστά ΄Δε θυμίζει τίποτε από εκείνο το πύρινο βλέμμα που σε πάγωνε, έτσι και σου έβρισκε λάθος συντακτικό στα κείμενα.

Τα βιβλιοπωλεία άδεια και τα δισκάδικα κλειστά. Ο "Εξώστης" του Τάσου Μιχαηλίδη εκπέμπει μέσω του Στράτου Κερσανίδη sos. Τα μαγαζιά αντι βιτρίνας με καλούδια έχουν "Ενοικιάζεται". Ο ιστορικός μεταμεσονύχτιος Τσαρουχάς, το πατσατζίδικο στην Αρχαία Αγορά, έκλεισε κι αυτό "για επισκευές επ΄αόριστον" ένας παλιός κόσμος που φεύγει, κι ένας νέος που φεύγει επίσης από την πόλη φρικαρισμένος απο το τέλμα.

Το άλογο από το παιτόνι της παραλίας που είδα το Σαββατόβραδο κάνοντας βόλτα με φίλο, λίγη ώρα μετά, πνίγηκε πέφτοντας στην θάλασσα, και απο τρίχα σώθηκαν οι επιβάτες του κι ο καλοκάγαθος ιδιοκτήτης του θρηνούσε ως τα ξημερώματα της Κυριακής στο κράσπεδο της ανακαινισμένης παραλίας. Γύρω του τα πλοία γεμάτα ζευγάρια που στριμώχνονταν στα καράβια της διασκέδασης για μια πνιγηρή ρομαντική βραδιά. Τα πάρκα γεμάτα μετανάστες και πρεζόνια. Άστεγους Βούλγαρους να κοιμούνται στο καλοποτισμένο γρασίδι. Η πόλη γεμάτη αυτοκίνητα με εναν οδηγό και πεζοδρόμια αδιάβατα απο πεζούς. Ενας κόσμος νεκρός που επιμένει να σκοτώνει κι οτιδήποτε διεκδικεί να ζήσει. ΄

Η πτώση της αυτοκρατορίας της λαμογιάς θα γίνει βάναυσα και θα σηκώσει πολλή σκόνη αφού όμως πρώτα εξοντώσει τους πιο αθώους.

Κι αυτό είναι κάτι που αντί να μας πονά, μας οδηγεί σε εναν κοινωνικό λήθαργο. Αφηνόμαστε να εθελοτυφλούμε σα τους Εβραίους στην πλατεία Ελευθερίας που ενώ ο κόσμος κατέρρεε ελπίζανε σε μια δουλειά στην Πολωνία και μπαίνανε στα τρένα που τους πήγαιναν στα κρεματόρια.

Εμείς που εθελοτυφλούμε ότι θα πάμε αλήθεια?

Η μήπως είμαστε ήδη νεκροί κι απλά περιμένουμε την πιστοποίηση του θανάτου μας από τα δελτία των 8.30?

5 σχόλια:

astronaftis είπε...

...έχει και χειρότερα φίλε μου. εδώ κάτω στην Κύπρο έχει πολλά χρόνια που ψοφήσαμε. εσείς κι αν αναστηθείτε, εδώ δεν έχουμε ελπίδα.

ασωτος γιος είπε...

μετα απ αυτο το καλοκαιρι θα ναι μια χωρα που μυριζει θανατο
βομβαρδισαν αθηνα και σαλονικη, τωρα τελιωνουν τα νησια σε λιγο...να δες
ερχεται το σκοταδι
χωρις ρευμα
ευτυχως φεγγαρι και ηλιος ειναι μακρια

Γιώργης Σαράτσης είπε...

Χαλάσματα με ένα ψυχρό "ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ" για ξεκάρφωμα. Μόνο τ' αυτοκίνητα κι οι ποιητές μοιάζουν να συνυπάρχουν μέσα σε τόσο καυσαέριο αδιαφορίας. Οι νεκροί δεν εθελοτυφλούν. Είναι απλά νεκροί.

Roadartist είπε...

"Ενας κόσμος νεκρός που επιμένει να σκοτώνει κι οτιδήποτε διεκδικεί να ζήσει."

......

celsius33 είπε...

κρατάω την ειδησεογραφία σου αυτή των αλλαγών στην πόλη που αγάπησα, σήμερα διάβασα ότι το μετρό έχει πρακτικά κολλήσει γιατί υπάρχει ένα χρέος 100 εκ ευρώ. Θέλω να πιστεύω ότι οι αθώοι δεν χάνονται, μόνο μεταμφιέζονται για να σωθούν.