Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

το Σαββατο πού έγινε Μήνας

με κοιτάς κατάματα
έχω πιει πολύ
και μόλις πέταξα το κινητό στο δρόμο
με πλησιάζεις
και με βοηθάς
να περιμαζέψω τα συντρίμμια
κάπου δίπλα ακούγεται μουσική
εξακολουθείς να με κοιτάς
δε χρειάζεται να σου πω τίποτε
δε με ρωτάς
δε σου απαντώ
και ναι
κοίτα τι εύκολα
που τα 'παμε όλα
ένα ξημέρωμα Σαββάτου
στο κέντρο της πόλης
χωρίς ονόματα
μια επανάληψη ιστορίας
που κανείς μας δε γνωρίζει
τι είδους φάρσα
θα προκύψει...

4 σχόλια:

marios104 είπε...

πολύ όμορφο αυτό το τραγούδι και δείχνει κάτι τόσο ξένο... αυτό το φιλί που μεταδίδουμε ο ένας στον άλλον λες και είναι δανεικό για μας ... μάλλον όχι τόσο ξένο τελικά. Καλημέρα μεγάλη!

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@marios104
σε έψαχνα χθες
ναι
ηθελα
στα ματια να κοιταξω
κι εσενα
οπως το λέει ο Πρεβέρ
μετά
κατάλαβα το αδύνατον
της απόστασης
τοχα ξεχάσει
διαβάζοντας τις αναρτήσεις σου
σε μια στιγμή πίστεψα
ότι βρισκόσουν
στο διπλανό διαμέρισμα
τόσο κοντα
τόσο κοντα μου...

Leviathan είπε...

iperoxo!!! :) filiaaaaaa kai xronia polla kai apo edo!!!!!!! :) oti po8eis!!! :)

Man laying down είπε...

"...και έλα να φύγουμε μαζί ,γιατί είναι Κυριακή πρωί "