Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

νυχτα ΙΙ


τρέχω με το ποδήλατο στην πόλη
υπάρχει μια μυρωδιά αποχαιρετισμού
ανακατεμένη με φυλλάδια για μια νέα πίστη
οι ρόδες γλιστρούν, τα τσαλακώνουν
ο αέρας γίνεται ψυχρός
γδέρνει το πρόσωπό μου
η νύχτα προχωρά μαζί μου

σε άλλες εποχές θα ήμουν ευτυχισμένος
σκέφτομαι
τώρα μυρίζω την μοναχικότητα από μακριά
στρίβω έγκαιρα να μη με δει
κάνω πως δεν υπάρχει
μα η γνώση είναι μη αναστρέψιμη ιδιότητα

παρατηρώ τις μοναχικές γυναίκες μέσα στη νύχτα
είναι τόσες πολλές
και πάντα μόνες
σα μια αλληγορία ζωής
έτσι
είναι μόνη η ζωή μας
κι είναι πολλή αρκεί να στρίψουμε έγκαιρα
τη σωστή στιγμή
μπας και παρατείνουνε λίγο περισσότερο
το όνειρο
ότι θα ζήσουμε για πάντα

με τραύματα επιστρέφω
αλλά ζωντανός
και το ίδιο μόνος
λέγοντας καληνύχτα
στις μοναχικές γυναίκες
της αρχαίας αγοράς

5 σχόλια:

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

"... η γνώση είναι μη αναστρέψιμη ιδιότητα..."
Άλλη μια καίρια έκφραση - και, πίστεψέ με, σε μια Τέχνη κατ' εξοχήν αιθέρια, όπως η ποίηση, παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο οι σποραδικές καίριες εκφράσεις, γιατί βοηθούν τελικά να συνδεθεί με την δική μας, την ανθρώπινη, την γήινη, πραγματικότητα! Εξασφαλίζουν, δηλαδή, την ταύτισή μας...

marios104 είπε...

...κάθε σου νύχτα αυτές οι ίδιες διαδρομές, κάθε σου νύχτα αυτές οι ίδιες καληνύχτες... κάθε σου νύχτα αυτή την ίδια μοναξιά που μοιραζόμαστε πολλοί.

Ιδομενέας είπε...

αγαπώ αυτό σου το κέιμενο

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@Asteroid
πόσο ευεργετικά με ακουμπούν οι λέξεις σου και πόσο ταυτόχρονα με καίει η αλήθεια τους

@marios104
λίγοι κι εκλεκτοί τελικά μοιραζόμαστε τέτοια θέματα. οι πιο πολλοί αγγίζουν τον θάνατο με πανικό. ανίκανοι να διαχειριστούν την απώλεια. να την αφομοιώσουν και να δημιούργησουν . φοβισμένοι και τελικα μικροί...

@Ιδομενέας

κι εγω αγαπω εσένα. απο μακρια. με ασφαλεια κι ελπίδα οτι αν υπάρχουν πολλοί σαν εσένα τότε θα υπάρξει ενα καλύτερο αύριο.

katiana είπε...

" είναι μόνη η ζωή μας
κι είναι πολλή αρκεί να στρίψουμε έγκαιρα
τη σωστή στιγμή
μπας και παρατείνουνε λίγο περισσότερο
το όνειρο
ότι θα ζήσουμε για πάντα "

Η μοναξια, ο πονος, ανταμα με την ελπιδα για το ονειρο, τη δυναμη της γνωσης, την αδυσωπητη -τελικα- δυναμη της ζωης.
Μετα την αρχικη συναισθηματικη φορτιση της πρωτης αναγνωσης (η ατιμη η ταυτιση..), καταφερα να ευχαριστηθω τη δυναμη των λεξεων, των εικονων, των νοηματων και τελος των συναισθηματων. Τη δυναμη που σου χαριζουν τα συναισθηματα, οταν δεν τα αφησεις να σε πνιξουν..
Δεν θα πω καληνυχτα, θα πω ευχαριστω.