μύριζε από το πρωί κάτι νεκρό το σπίτι
μια μυρωδιά εβδομάδων που σήμερα έγινε αφόρητη
πήρα αγιόκλημα και τριαντάφυλλα
να το ντύσω καλοκαιρινό επιτάφιο
μήπως και ξεχαστεί και αφεθεί να μοσχομυρίσει
αλλά υποτροπίασε από την τόση ερημιά
κι η σιωπή δεν είναι καλός σύμβουλος
σε άκυρα σπίτια
κι έτσι η οσμή δυνάμωσε
ξέρει πως διάγει τα τελευταία του
ποιος χρειάζεται ένα σπίτι χωρίς λόγο ύπαρξης
και πόση αντοχή μπορεί να έχει ένα σπίτι που
δημιουργήθηκε για δυο
όταν το κατοικεί το φάντασμα κι η μνήμη του ενός
κι η αδηφάγα μοναξιά του άλλου
ένα σπίτι τελειωμένο
ένα σπίτι νεκρό
γι αυτό κι η μυρωδιά
που ούτε το αγιόκλημα
ούτε τα άνθη της βεράντας απαλύνουν
πιο εύκολα παραμυθιάζονται οι άνθρωποι με ψευδαισθήσεις υποσχέσεων σχέσεων
τα σπίτια είναι κυνικά
γεμάτα από μπετόν και τούβλα
τα σπίτια ξέρουν
και σοφά
ειδοποιούν
τη σωστή μέρα και ώρα
της εγκατάλειψης
6 σχόλια:
λιωνω...πεθαινω...
τα σπιτια παντα καταλαβαινουν, εχουν κατανοηση και κατι βραδια που η μοναξια ξεχειλιζει κι απο τα σοφαντοπια ακομη σε παιρνουν αγκαλια και σε κοιμιζουν χωρις ονειρα και εφιαλτες
αχ!
τα άψυχα ειδοποιούν
τα έμψυχα ... αδρανούν στη σιωπή τους
αυτό που αρνούμαστε εμείς να παραδεχτούμε, εκείνες οι πέτρινες αγκαλιές γύρω μας μας το υπενθυμίζουν και μας προτρέπουν να τις αποχωριστούμε σε αναζήτηση άλλης αγκαλιάς. εύχομαι η αναζήτησή σου να είναι όσο χρειάζεται χρονοβόρα ώστε να βρεις το κατάλληλο κ εκείνο με τη μεγαλύτερη κατανόηση οίκημα. καλό βράδυ.
Ότι και να σου ευχηθώ τίποτα δεν θα αλλάξει...το κενό ενός αγαπημένου δεν γεμίζει..οι σκέψεις σου θα γυρίζουν πάντα εκεί..
Δημοσίευση σχολίου