διολίσθηση

από τον πύργο ελέγχου
που κατεδαφίζεται
στέλνω μηνύματα απελπισίας
...
βοήθησε με να πετάξω
το ξέρω πως σπάσανε τα φτερά μου
κι ο άνεμος ανατολικός αρνητικός με βαρίδια με σπρώχνει κάτω
επιμένω
ίσως με χαρακτηριστική ανοησία
να κοιτώ ψηλά
ψηλά
στο αύριο
έχω ανάγκη να δω ένα οποιοδήποτε σχεδιάγραμμα ζωής
να ακολουθήσω
σε μια χαμένη πορεία βρέθηκα
από ευγένεια η αδιαφορία
από αλαζονεία ίσως
αλλά δε ξέρω καλά τα γήινα
κατέχω τα επουράνια
τα όνειρα
και τις απάτες αγάπης
μπορώ
να μη διολισθήσω άλλο

μπορώ
να κρατηθώ στο ύψος
μιας πτήσης με αναταράξεις
κατέχω τα κενά αέρος κι αισθήματος
επιβίωσα ως τώρα
αλλά για πόσο θα έχω αποθέματα παθιασμένης κηροζίνης
χωρίς μια συμπαράσταση
χωρίς ένα βλέμμα αγάπης
μια φωνή επιθυμίας
ένα σώμα να με απαιτεί;

δυσκολεύει η πορεία
συνεχίζεται η διολίσθηση
το έδαφος με πλησιάζει
πέφτω
κι όμως εξακολουθώ να ελπίζω
ανθρώπινο
και μάταιο
ταυτόχρονα

τουλάχιστον ας παίξει μια μουσική
έστω