Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

διολίσθηση


από τον πύργο ελέγχου
που κατεδαφίζεται
στέλνω μηνύματα απελπισίας
...
βοήθησε με να πετάξω
το ξέρω πως σπάσανε τα φτερά μου
κι ο άνεμος ανατολικός αρνητικός με βαρίδια με σπρώχνει κάτω
επιμένω
ίσως με χαρακτηριστική ανοησία
να κοιτώ ψηλά
ψηλά
στο αύριο
έχω ανάγκη να δω ένα οποιοδήποτε σχεδιάγραμμα ζωής
να ακολουθήσω
σε μια χαμένη πορεία βρέθηκα
από ευγένεια η αδιαφορία
από αλαζονεία ίσως
αλλά δε ξέρω καλά τα γήινα
κατέχω τα επουράνια
τα όνειρα
και τις απάτες αγάπης
μπορώ
να μη διολισθήσω άλλο

μπορώ
να κρατηθώ στο ύψος
μιας πτήσης με αναταράξεις
κατέχω τα κενά αέρος κι αισθήματος
επιβίωσα ως τώρα
αλλά για πόσο θα έχω αποθέματα παθιασμένης κηροζίνης
χωρίς μια συμπαράσταση
χωρίς ένα βλέμμα αγάπης
μια φωνή επιθυμίας
ένα σώμα να με απαιτεί;

δυσκολεύει η πορεία
συνεχίζεται η διολίσθηση
το έδαφος με πλησιάζει
πέφτω
κι όμως εξακολουθώ να ελπίζω
ανθρώπινο
και μάταιο
ταυτόχρονα

τουλάχιστον ας παίξει μια μουσική
έστω


7 σχόλια:

Man laying down είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=GpepqG9KE3o

logia είπε...

όμως μήπως το να κοιτάς μονάχα ψηλά απομακρύνει μεν το έδαφος κατά την πτώση μα απομακρύνει από το οπτικό σου πεδίο και κάθε σώμα, που μπορεί να σε απαιτεί στη γη;
μα εσύ που μας χαρίζεις τέτοιες μουσικές, τέτοια λόγια, τέτοιες σκέψεις δεν μπορεί να είσαι μονάχος...

καλημέρα από τη γη

penny είπε...

Mε συγκίνησες βαθειά!Γράφεις όσα δεν τολμώ , μη και παραδεχτώ πως η αυτάρκεια που έφτιαξα, είναι λίγη...χωρίς ένα βλέμμα αγάπης..
Καλημέρα

logia είπε...

ε τι έγινε κομμένο ήρθε...
έλεγα στην αρχή του σχολίου μου πως κι αν σπάσουν τα φτερά, νέα φτερά γεννούν
και αν τα φτερά μικρά,
έχεις χέρια, έχεις πόδια,
μπορείς να κολυμπήσεις ψηλά στον ουρανό
ναι, άκου που σου λέω,
το έβλεπα μικρή στο όνειρο και ήταν πολύ, πολύ αληθινό...

b|a|s|n\i/a είπε...

και γουάιλντ ιζ δε γουίντ

kyzikos είπε...

ένα γιατί μόνο απομένει.
γιατί?
και πότε?

Dust in the wind (Σκόνη στον άνεμο) είπε...

Διαβάζω ξανά και ξανά τα λόγια σου..είναι πολύ άδικο ..στέλνεις αυτά τα μηνύματα απελπισίας όπως τα αποκαλείς και οι περισσότεροι από μας σε νιώθουμε τόσο κοντά μας...όμως ο δικός σου άνθρωπος αυτός που εσύ έχεις διαλέξει δεν μπορεί να σε νιώσει...άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου ..άβυσσος και η ζωή.. κουράγιο!