Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

πετώντας


...τελευταία στάση προσαρμογής
υπάρχει ένα μούδιασμα στην εποχή
κάτω από τα σκληρά παπούτσια
το βάδισμα απογειώνει
η σκέψη αφοπλίζει
το μάταιο καραδοκεί
το αγνοώ
περίεργα ενώ δε συνεχίζω
νιώθω τις αποστάσεις ενός εξαμήνου
να υπενθυμίζουν αλλαγές
πιο ερμητικά
πιο ανέκφραστα από ποτέ
το άγνωστό είναι που φοβίζει
όχι το μέσα αίσθημα
αλλά η έξω ανασφαλής πορεία
και το χιόνι αργεί...

4 σχόλια:

Aντώνης είπε...

το χιόνι που δεν ντράπηκε ποτέ για την αγνότητά του το χιόνι που δεν έγινε άνθρωπος ποτέ

efhbos είπε...

Θα παρει λιγο καιρο η προσαρμογη...Ολα θα παρουν τον δρομο τους!

logia είπε...

eisai stin germania?
kairo exw n perasw
kai elpizw na eisai kala
ooopou ki an eisai!!!
koita na petas genika...
esy
h skepsi sou...
na petas ta skoupidia,
ta axrista pou se poliorkoun eniote
xairetw se

totragouditouanemou.mplogspot.com είπε...

Κατεχεις τα επουρανια ονειρα και τις απατες της αγαπης,δε σε φοβιζουν οι αναταραξεις αισθηματων,αρα με μουσικη η χωρις μουσικη δε θα τσακιστεις.Θα πεταξεις, ο παντοδυναμος χρονος θα ναι αρωγος.