Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

ψυχωσις 4.48 και last chance party

Ψύχωσις 4.48 της Σαρα Κεην στο θέατρο Σημείο

Σκηνοθεσία: Ν. Διαμαντής.

Ερμηνεύουν: Ν. Κυριάκου και Αυγουστίνος Ρεμούνδος.

Μετάφραση: Αθ. Παραπονιάρη.

Σκηνικά: Ν. Νατσούλης.

Το αγωνιώδες κείμενο-διαθήκη της Bρετανίδας αυτόχειρα εγκαλεί επί σκηνής τη βιαιότητα της σκέψης κι ακροβατεί ανάμεσα στη σχιζοφρένεια και την ακραία ποιητικότητα, προσδοκώντας μια νέου τύπου κάθαρση,

Δυο σώματα που σπαράσσονται Μια σχέση που ιδρώνει από ανεκτικότητα Η Αλήθεια που μπορεί να εξοντώσει. Δυο σπουδαίες ερμηνείες. Ένας κόμπος στο στομάχι μετά. Μια εβδομάδα που πνίγεται στη μοναξιά. Πρέπει να βγω έστω με δανεικά λεφτά και να χορέψω…

...ένας dj ποιητής που ψάχνει πίσω από λούπες το συναίσθημα είναι το βάλσαμο της ερημιάς τις Παρασκευές της ...προτίμησης εξ αποστάσεως. Ο Δημήτρης Παπασπυρόπουλος με βεβαιώνει ότι η πορεία μου στη μουσική έχει μια εκλεκτική συγγένεια με τις δικές του επιλογές, με απογειώνει και με συντρίβει από επιλογή σε επιλογή, αλλά το σημερινό last chance party στο κατά τα άλλα παρακμιακό BUZZ ήταν το κατάλληλο βάλσαμο για την διαφαινόμενη θλίψη που με είχε τυλίξει μετά την παράσταση

Επιστρέφω άφραγκος από τα ξίδια, αλλά όχι μεθυσμένος, με τα πόδια στο σπίτι, η άσχημη πόλη μου φαίνεται σχεδόν κοσμοπολίτικη, νιώθω πως βρίσκομαι σε μια πολυπολιτισμική γειτονιά του κόσμου και έχει και για μένα μια γωνιά αυτή η πόλη που με κάνει να θέλω να συνεχίζω να ζώ.

Σιγοτραγουδώ ένα τραγούδι που θα θελα να είχα ακούσει με παρέα, κι επειδή οι αισθηματικές ηλικίες ξέρουν να μοιράζονται με το δικό τους τρόπο τα μυστικά τους είναι αυτό που ακούγεται από δίπλα...












1 σχόλιο:

logia είπε...

η αλήθεια είναι, οτι, όσο μεγαλώνω, μειώνονται οι αντοχές μου στις "γροθιές στο στομάχι" από θεατρικά ή κινηματογραφικά έργα, αλλά κρύβω μέσα μου μια ψιλομαζοχιστική τάση φαίνεται και συχνά τα βήματά μου με οδηγούν σε αυτά...
η μουσική όμορφη, όμορφα τελείωσες τη βραδυά σου...
και το ομορφότερο όλων η επιστροφή με τα πόδια...
την καλημέρα μου
πόσο μου έχει λείψει...