" Υστατο Σήμερα "στο θέατρο της οδου Κυκλάδων

The Dying of Today του Howard Barker

μετάφραση ΤΖΕΝΗ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ

σκηνοθεσία ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

σκηνικά & κοστούμια ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΥ

μουσική ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΜΠΑΤΖΗΣ & ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΑΣΠΑΡΑΤΟΣ

φωτισμοι ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

βοηθοι σκηνοθέτη ΑΓΑΠΗ ΚΟΥΣΤΕΝΗ & ΣΠΥΡΟΣ ΑΛΙΝΤΑΚΗΣ
παιζουν ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΜΕΛΛΟΣ

έναρξη Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Κάποιος άγνωστος μπαίνει σ’ ένα κουρείο στο λιμάνι του Πειραιά και ενημερώνει τον δύστυχο κουρέα για την πανωλεθρία του αθηναϊκού στόλου στην Σικελία.Είναι ο πρώτος που φέρνει την είδηση για την καταστροφή. Το περιστατικό αφηγείται ο Πλούταρχος. Η περιγραφή της καταστροφής γίνεται από τον Θουκυδίδη. Είναι το τέλος της αθηναϊκής δημοκρατίας, το τέλος ενός πολιτισμού…

Το έργο
Ένας άγνωστος πελάτης, εμφανίζεται σ’ ένα μπαρμπέρικο κάπου, σε κάποιο λιμάνι. Ο πελάτης αυτοσυστήνεται ως κομιστής κακών ειδήσεων, μιλάει για επερχόμενη καταστροφή και προκαλεί τον αποσβολωμένο κουρέα να φανταστεί το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε ποτέ να συμβεί.. . Κι απρόσμενα -;-ο κουρέας θα εκστομίσει άντ’ αυτού τα φοβερά νέα, θα μιλήσει για εθνική καταστροφή, στην οποία-θα- έχει χάσει και τον γιο του.
Η καταστροφή που θα έρθει θα καταστρέψει τη ζωή του, μα και μαζί τη ζωή του σατανικού ( κομιστή των κακών ειδήσεων) επισκέπτη. Στο τέλος θα μοιραστούν μίαν εφιαλτική οικειότητα.
Στον καταιγισμό της βαρβαρότητας που ο κόσμος ζει πια καθημερινά , πώς βιώνεται και τι θέση έχει η ατομική συμφορά ;
Στο Ύστατο σήμερα ο κουρέας κερδίζει την οδυνηρή γνώση του επερχόμενου κατακλυσμού, την ίδια στιγμή που φίλοι και γείτονες τριγυρνούν ανέμελοι, μη γνωρίζοντας το παραμικρό. Το έργο διερευνά τον αντίκτυπο αυτής της οδυνηρής «υπεροχής» και τις επιλογές που καλείται να κάνει ο κάτοχος της γνώσης.
Έργο ρηξικέλευθο, ρηξικέλευθου συγγραφέα, το Ύστατο σήμερα, είναι ένα πολυπρισματικό διαμάντι, που διερευνά με τολμηρό ποιητικό οίστρο, έναν κόσμο που καταρρέει..



«Το θέατρο της καταστροφής» δεν είναι μία ακόμα θεωρία για το θέατρο. Αποτελεί τον πυρήνα της τραγωδίας στην εποχή μας, «τραγωδία δίχως κάθαρση» θα πει ο Μπάρκερ. Ξεκινάει από την πεποίθηση ότι η τέχνη δεν αποτελεί καταναλώσιμο αγαθό. Στόχος της τέχνης είναι να ερεθίσει, να διεγείρει τη συνείδηση, «όπως ο κόκκος της άμμου το έντερο του όστρακου.» Εδώ το κοινό καλείται να απελευθερωθεί από την ανάγκη της καθοδήγησης και χειραγώγησής του από τις απόψεις του συγγραφέα – ποιος άλλωστε μπορεί να ενδιαφέρεται γι αυτές ;- ν’ ανακαλύψει την ατομικότητά του και να αφήσει ελεύθερη την φαντασία του.




Ο Χάουαρντ Μπάρκερ γεννήθηκε το 1946 στο Dalwich. Είναι ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης - εκτός από το Θέατρο , γράφει ποίηση, ζωγραφίζει, σκηνογραφεί και σκηνοθετεί- κυρίως τα έργα του.
Έχει εργαστεί στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έχει ένα δικό του θίασο, τον, The Wrestling School (Σχολή ελευθέρας πάλης) που ανεβάζει μόνο δικά του έργα.
Είναι ένας θυμωμένος άνθρωπος, ανικανοποίητος , μαχητικός, εριστικός, ρηξικέλευθος- το ίδιο και το θέατρό του.
Στην πατρίδα του, την Βρετανία, η εξουσία τον ανέχεται με δυσκολία, η κριτική είναι διχασμένη, το κοινό συχνά δυσανασχετεί, μα όλοι συμφωνούν ότι είναι ένας μεγάλος ποιητής του θεάτρου. Για τους συμπατριώτες του είναι ένας θρύλος, οι ηθοποιοί τον αγαπούν ιδιαίτερα γιατί το έργο του αποτελεί ερεθιστική πρόκληση γι την τέχνη τους. Τα έργα του ανεβαίνουν όλο και συχνότερα στο εξωτερικό, όπου παραστάσεις, αφιερώματα και συνέδρια συνομολογούν, θεωρώντας τον κορυφαίο δραματουργό της εποχής μας.
Ο Χάουαρντ Μπάρκερ δεν μιλάει για την προσωπική του ζωή.
Πιστεύει ακράδαντα πως «το να ξεθάβουμε τις πολιτικές ή τις ψυχολογικές καταβολές ενός καλλιτέχνη δεν μας χρησιμεύει σε τίποτα,» Η τέχνη του θεάτρου αλλά και ο θεατρικός συγγραφέας, οφείλουν να κλείνουν την πόρτα στην γενικευμένη τάση της «προσβασιμότητας» των πάντων στα πάντα, και στα παντός είδους “ριάλιτι», που εκφράζουν την σύγχρονη «μαζική» κοινωνία.