Και να τι θέλω τώρα να σας πω μες στης ινδίες, μέσα στην πόλη της καλκούτας φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχομαι να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα Θα πείτε: «τ' άστρα είναι μακριά κι η γη μας τόσο δα μικρή» Ε, το λοιπόν, ότι και να είναι τ' άστρα εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είν’ ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει είν’ ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε
("Μικρόκοσμος" του Ναζίζ Χικμέτ σε μεταφραση Γιάννη Ρίτσου και μουσική Θάνου Μικρούτσικου)
έχω μια παλιά VHS κασέτα με τη Δημητριάδη να ερμηνεύει το εν λόγω τραγούδι και τον Κορκολή στο πιάνο. Είχαν προηγηθεί η Φλέρυ με ένα γαλάζιο φόρεμα στη "Μικρή Ραλλού" του Χατζιδάκι, η Μαρίζα με τις "Γριές γυναίκες" του Πολωνού ποιητή Ρούζεβιτς, η Βενετσάνου στη δικιά της "Λιλήθ" και η Σαβίνα, κοριτσάκι, σε ένα αναγεννησιακό τραγούδι. Χρονολογία: 1986, Ημέρα της Γυναίκας, αφιέρωμα στην τότε ΕΡΤ 2! Σήμερα η Δημητριάδη δεν είναι πια ανάμεσα μας και η TV δείχνει απ' το πρωί βυζί και μπουζουκλερί...
Ξαφνικά θέλω να παίξω Άρη από την Παρέλαση της Αναγνωστάκη: "Ζωή, νατοι, ήρθαν, η πλατεία γέμισε, τί σου λεγα, θα τα δούμε όλα από δω, καλή μου αδελφούλα!..."
Και να σκεφτεί κανείς ότι στην τηλεόραση, αναφερόμενοι στο φευγιό της από αυτόν τον κόσμο, την περιέγραψαν ως μαμά του Στέργιου και πρώην του (μαλακ)ανδρέα. Ο tempora, o mores!
6 σχόλια:
Και να τι θέλω τώρα να σας πω
μες στης ινδίες, μέσα στην πόλη της καλκούτας
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο
αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχομαι
να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα
Θα πείτε: «τ' άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόσο δα μικρή»
Ε, το λοιπόν, ότι και να είναι τ' άστρα
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω
Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είν’ ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει
είν’ ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε
("Μικρόκοσμος" του Ναζίζ Χικμέτ
σε μεταφραση Γιάννη Ρίτσου
και μουσική Θάνου Μικρούτσικου)
έχω μια παλιά VHS κασέτα με τη Δημητριάδη να ερμηνεύει το εν λόγω τραγούδι και τον Κορκολή στο πιάνο. Είχαν προηγηθεί η Φλέρυ με ένα γαλάζιο φόρεμα στη "Μικρή Ραλλού" του Χατζιδάκι, η Μαρίζα με τις "Γριές γυναίκες" του Πολωνού ποιητή Ρούζεβιτς, η Βενετσάνου στη δικιά της "Λιλήθ" και η Σαβίνα, κοριτσάκι, σε ένα αναγεννησιακό τραγούδι. Χρονολογία: 1986, Ημέρα της Γυναίκας, αφιέρωμα στην τότε ΕΡΤ 2! Σήμερα η Δημητριάδη δεν είναι πια ανάμεσα μας και η TV δείχνει απ' το πρωί βυζί και μπουζουκλερί...
Ξαφνικά θέλω να παίξω Άρη από την Παρέλαση της Αναγνωστάκη: "Ζωή, νατοι, ήρθαν, η πλατεία γέμισε, τί σου λεγα, θα τα δούμε όλα από δω, καλή μου αδελφούλα!..."
Και να σκεφτεί κανείς ότι στην τηλεόραση, αναφερόμενοι στο φευγιό της από αυτόν τον κόσμο, την περιέγραψαν ως μαμά του Στέργιου και πρώην του (μαλακ)ανδρέα.
Ο tempora, o mores!
εκπληκτική φωνή...
Ε Κ Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο !
Μόλις το άκουσα για πρώτη φορά το τραγούδι.
Αξεπέραστη η Μαρία Δημητριάδη...
Δημοσίευση σχολίου