Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Η καλή οικογένεια ΚΤΙΡΙΟ ΤΣΙΛΛΕΡ - ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ»

του Ιωακείμ Πίρινεν
Μετάφραση Μαργαρίτα Μέλμπεργκ
Σκηνοθεσία
Δημήτρης Λιγνάδης
3D Σκηνικά - Κοστούμια
Εύα Νάθενα
Φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης
Σύνθεση ψηφιακών εικόνων Ιωάννα Γραικού
3D animations
Βαγγέλης Δημητριάδης
Βοηθός Σκηνοθέτης Ευθύμης Μπαλωμένος
Δραματολόγος παράστασης Βιβή Σπαθούλα

Μηνάς Χατζησάββας
Μαρίνα Ψάλτη
Νίκος Πουρσανίδης

Αλεξάνδρα Αϊδίνη
Ένα θεατρικό δρώμενο αποτύπωσης της τέλειας ευτυχίας. Μια οικογένεια με τα πιο κάτασπρα δόντια, σε ένα κάτασπρο σπίτι, με κάτασπρα ρούχα και τελικά κάτασπρες ζωές, όπου το κάτασπρο σε οδηγεί όχι στην αναμενόμενη αθωότητα αλλά στο λευκό του tabula rasa των ψυχών ,που ευτυχισμένες από την καθημερινή ομολογία και καταγραφή της ευτυχίας τους γίνονται σχεδόν αποκρουστικοί ήρωες και αρνητικά πρότυπα ζωής ,αντικαθιστώντας το φυσιολογικό, με το… τέλειο .
Σε τούτη την ποπ εκδοχή μιας οικογένειας ευτυχισμένων ,ο σκηνοθέτης με την εξαιρετική σύμπραξη ενός επιτελείου συνεργατών στα τεχνικά μέρη, από το σκηνικό, τα 3d , τα κοστούμια και τους φωτισμούς, μας παρουσιάζει την τέλεια ζωή που μας ευαγγελίζονται οι πολίτικαλ κορέκτ σωτήρες ,που ουσιαστικά είναι μια μορφή θανάτου. Γιατί τι άλλο είναι, παρά θάνατος ,η καταστολή των ελλατωμάτων , των ανθρώπινων κουσουριών , των λαθών μας? Κι όταν σε κάποιες πολύ σοφά μελετημένες παύσεις, η σιωπή κυριαρχεί, τότε η παράσταση απογειώνεται, ανάμεσα στα αμήχανα βλέμματα του κοινού και στα κενά βλέμματα των ηρώων. Η παράσταση κρατά μόνο μια ώρα . δυστυχώς. Θα ήθελα να ήταν περισσότερο ενοχλητική, με περισσότερες παύσεις,( σε κάποιες στιγμές όπως στην ομολογία του γιου, θα προτιμούσα να άσπριζε το σύμπαν.) Αυτό το συναισθηματικό κενό που υπερίπταται πάντα όταν επικοινωνούμε με ψεύτικους ενθουσιασμούς και κοινωνικές ευγένειες.
Κάποιοι ίσως ενοχληθούν. Προσωπικά θα ήθελα να ενοχληθώ περισσότερο. Κάποιοι ίσως παρασυρθούν και γελάσουν στο τέλος όμως η πικρή διαπίστωση είναι τόσο έντονη και ουσιαστική που ανεβαίνοντας την Αγίου Κωνσταντίνου θα σιγοτραγουδήσουν « πήραμε τη ζωή μας λάθος»
Καιρός λοιπόν να αλλάξουμε ζωή!
Νομίζω ότι θα παίζεται για 20 ακόμη παραστάσεις. Αξίζει να πάτε.

+ Ο Μηνάς Χατζησάββας ενας πραγματικός χαμαιλέων . Τα σιωπηλά του βλέμματα το μισό κείμενο της παράστασης.
- Το έντυπο πρόγραμμα θα έπρεπε να είναι περισσότερο διαφωτιστικό και με αρκετά δραματουργικά σχόλια ,που υπάρχουν ούτως η άλλως άφθονα στο ιντερνετ.

7 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

ένα κολαριστό ρούχο μπορεί να σε ματώσει η τσάκιση. ένα τσαλακωμένο ρούχο θα γίνει σώμα σου. καλημέρες δημιουργικές.

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Ακούγεται ως το καταλληλότερο αντίδοτο στην μεθεόρτια κατάθλιψη. Μια γερή δόση αλήθειας..Θα προσπαθήσω να πάω.Καλημέρα και να είσαι καλά να μας ενημερώνεις

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Να είσαι καλά ούτως η άλλως, απλώς για κάποιους που δεν έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν άμεση επαφή το ότι έρχεσαι εσύ και καλύπτεις το κενό νοείται ως δώρο

Roadartist είπε...

Θέλω πολύ να πάω να τη δω.. το έχω στο μυαλό μου .. Πολύ καλή πρόταση, ελπίζω να προλάβω..

tovenito είπε...

συγχώρεσέ μου το άσχετο σχόλιο. απλά ήθελα να σου ευχηθώ για τη νέα χρόνια, να είναι τόσο αισθηματική όση και η η ηλικία σου!

Leviathan είπε...

o xatzisavvas einai poli agapimenos mou!kali xronia!kai aurio me igeia!

roadartist είπε...

Γιατί όμως τόσες λίγες παραστάσεις, αν κάτι αξίζει?...