Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

20 καλοκαίρια πριν...

η παραλία παραμένει ίδια, άλλα πρόσωπα κι άλλα σώματα
κυκλοφορούν . άγνωστα κάνοντας τα λευκά μου μαλλιά
να γεμίζουν στενάχωρες τύψεις για την επιβίωση μου...
μου δείχνεις τις παλιές φωτογραφίες, τις σκαναρεις για μένα
αγαπημένα πρόσωπα φίλων που είχαν ξεχαστεί
από την επιλεκτικά αισιόδοξη αισθηματική μου μνήμη
κι ο κώλος της αισθηματικής ηλικίας 20 χρόνια πριν σε πρώτο πλάνο
να καταγράφει τον αδυσώπητο χρόνο που πέρασε
θες να κοιμηθώ στο σπίτι σου γιατί σου θυμίζω τον Τ.
σε αναστάτωσα δε περίμενες αυτή μου τη επιστροφή
κρατάς ακόμη τη φωτογραφία μου με τη γάτα στην Παραπορτιανή
κι ένα τριαντάφυλλο αποξηραμένο.
Μου λες με μάτια υγρά:
-Τα φύλαγε σ΄αυτό το κουτί. Υπήρξες κάτι παραπάνω από μια καλοκαιρινή ιστορία. Όταν ήρθες πίστευε ότι θα μείνεις για πάντα. Σε μίσησα γι' αυτό. Γρήγορα κατάλαβα ότι για σένα ήταν τελειωμένο το πάθος. Ήθελες να ρουφήξεις τη ζωή. Να μάθεις. Να κάνεις πράγματα. Κι αυτός δεν ήταν μέσα στα σχέδια σου. Βλέπεις ακόμη το Λούνα Παρκ υπάρχει. λίγο παραιτημένο αλλά υπάρχει. Σαν τις ζωές μας ε?Δεν τον ξέχασα ποτέ. Αυτό το σπίτι δεν μπορεί να ξεχάσει. Ειδικά όταν αρχίζει να βραδιάζει Υπάρχουν τα σημάδια της ζωής μας ολόγυρα. Μείνε. Μείνε όσο θες.

...καλώ το ταξί και φεύγω ποδοπατώντας εκατοντάδες άστεγους αλλά ζωντανούς
Δε σκέφτομαι τίποτε
Απλά με επιμέλεια κλείνω έναν παλιό λογαριασμό Με μια αγκαλιά αποχαιρετώ έναν φίλο 12 χρόνια μετά την οριστική του αναχώρηση. Ναι μαθαίνω αργά να αποχαιρετώ. Χωρίς πόνο. Μόνο με γνώση.
Ανοίγω το παράθυρο να μπει ο αέρας μιας πόλης που ποτέ δεν υπήρξε δική μου. Απλά πριν την γνωρίσω από τα μέσα, υπήρξε όνειρό μου. Έτσι μαθαίνεις τι θες πραγματικά, δια της ατόπου, γνωρίζοντας απορρίπτεις , για να επιστρέψεις στην μοναδική ουσία σου, στον εαυτό μου 20 χρόνια μετά... όλα είναι διαφορετιά, μόνο τα αιθήματα παραμένουν. Μόνον αυτά. Κι ίσως κάποια απρόσεκτα δάκρυα που σου λερώνουν το λίνο πουκάμισο ...

6 σχόλια:

STELIOS PENTARVANIS είπε...

"Γνωρίζοντας απορίπτεις,για να επιστρέψεις στην ουσία σου"
υπέροχο πόστ.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Με τα χρόνια, μόνο τα αισθήματα μένουν... αυτά είναι η μόνη δική μας περιουσία και η μόνη ηλικία, που πραγματικά μετράει στην πορεία προς την ωριμότητα!
Όπως λέι κι ο WM, υπέροχο post!

ασωτος γιος είπε...

πως περνουν οι ανθρωποι,.. με ενα ΑΧ οι ανθρωποι

xomeritis είπε...

Πολλοί φύγανε. Τουλάχιστον μερικοί τους θυμόμαστε.

Ανώνυμος είπε...

Τυχαία σε βρήκα κάνοντας άσκοπα blogging και πραγματικά δηλώνω έκπληκτος από τις παλιές φωτογραφίες μας , και τι δεν μου θύμισες καλέ μου φίλε. Σίγουρα πρέπει να τις κάνω copy αν φυσικά επιτρέπεται.
Νάσαι καλά και να πάντα θυμάσαι τις όμορφες στιγμές της ζωής .
Καλό Καλοκαίρι !!!

MYSTELIOS είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.