"-μια αγκαλιά" . Ειπες

«Δεν έχει αρχή, δάκρυα ,βροχή
τέλος δεν έχει ο ουρανός
ποιος θα βρεθεί , βαριά η ψυχή
να μου το πει που θα σταθώ
να σου το πω , γιατί να φύγεις»

δεν υπάρχει πιο θλιβερό θέαμα
από γέρους να κλαίνε στα αεροδρόμια
γέρους ανίκανους , ανάπηρους , ανήμπορους
να δώσουν μια αγκαλιά γενναιοδωρίας
στη νεότητα
παρά εγκλωβισμένοι στα υπερφυσικά ΕΓΩ
των μαραζωμένων κορμιών τους
να΄κάθονται από απόσταση
τις τελευταίες αιματηρές σκιές
να καταβροχθίζουν
μπας κι η ζωή τους παραταθεί
κι ο θάνατος ξεγελαστεί
και προσπεράσει

η ζωή όμως συνεχίζεται
μόνο όταν μπορεί κανείς ακόμη να γεννάει όνειρα
μόνο όταν έχει τη δύναμη
μια αγκαλιά να δώσει
που του ζητήθηκε
αργά τη νύχτα
και σίγουρα
η ζωή δε κατοικεί
σε παραθαλάσσια τοπία
γεμάτα γέρικα δάκρυα
μιας απώλειας
που αφέθηκε να δραπετεύσει
στο αύριο
αφήνοντας πίσω ένα εγκλωβιστικό χθες
μια προσομοίωση ζωής
που δύσκολα πλέον κρύβει από κάτω της
τον αυτονόητο θάνατο.