το τελος της χρυσης βροχής

κάποιες Κυριακές η pop είναι θεραπευτική
με την σαχλαμάρα της να ξύνει την κρούστα του μυαλού
να πιάνει κατ’ ευθείαν επαφή με τις μνήμες μιας ηλικίας που αρνείται να γίνει αισθηματική
πεισματικά παραμένει γαντζωμένη στην εφηβεία
κι έτσι πιο εύκολα συγχωρει τα λάθη
τα ανομολόγητα συναισθήματα εξάρτησης
δε παύει όμως να διαπιστώνει
μια μέρα άνυνδρη σα Κυριακή Μαρτίου
έτσι όπως σηκώνεται η ψύχρα από το κρεβάτι
ότι αυτό το καλοκαίρι θα έρθει χωρίς να είμαστε μαζί
χρυσές βροχές δε θαχουν οι ζεστές νύχτες
θα έχω σιγά σιγά απομακρυνθεί
ανεπαίσθητα ειρηνικά κι αναμάρτητα
ανάμεσα σε λόγια κι όρκους αγάπης
και πράξεις ακριβώς αντίθετες
προσπάθειες να συγκεράσεις δυο διαφορετικές
κατευθύνσεις
μια συνήθεια, μια ανάγκη
μια σιγουριά, μια επιθυμία
πολλά κι αντιφατικά
που σε μπερδεύουν

όσο εξακολουθείς ξεχωριστά να με αντιμετωπίζεις
από τη ζωή σου
αν και για παρένθεση κρατώ πολύ
δεν παύω να είμαι μόνο αυτό
τελικά
σκούπισε τα λόγια αγάπης από τις οδηγίες χρήσεως μου
βλέπεις
η ημερομηνία λήξης
αναγράφεται πεντακάθαρα
κι είναι κοντά
κατανάλωσε με λοιπόν
έγκαιρα
για να μη χρειαστεί να με πετάξεις

οι νύχτες της χρυσής βροχής
τι άδοξα τελειώνουν
κι ούτε μια κοινή ανοιξιάτικη βροχή
δε λέει να ρίξει