ζωη η επιβίωση

...ειναι καλα οταν το ξερω

οτι με σκεφτεσαι

και μου το λες οτι σου λείπω

οταν δε με μπερδευεις

με αλλους το πρωι

οταν καταλαβαινεις τις δικες μου

ανομολογητες υπερβάσεις

οταν κανεις κι εσυ τις δικές σου

επειδη το θες εσυ κι οχι εγω

ειναι καλα οταν δε με υποτιμας

οταν δε κρυβεσαι

οταν δε φοβασαι, οταν μιλας

οταν επιλεγεις, οταν τολμας

οταν αλλαζεις καθημερινα σε κατι αλλο

και δινεις χωρο να σε ακολουθω

οταν ερχεσαι στη θεση μου

ειναι καλα

κι οταν οι δικες μου αξίες

αντικαθιστουν παλιες ξεπερασμένες δικες σου

,

ειναι καλα οταν με εκπλήσεις

οταν δημιουργεις οταν καλυτερευεις

ειναι καλα οταν δεν σκεφτεσαι πως να βολευτεις

αλλα το πρωτόγνωρο θες να κατακτήσεις

ειναι καλα οταν μεγαλώνεις χωρις να πνίγεις την παιδικη σου αθωότητα

οταν εχεις διαθεση να ανακαλύψεις

κι οχι να προσαρμόσεις

ειναι καλα οταν προχωρας

με ανασφάλεια

κι οχι οταν απολαμβανεις

νεκρα προγαμιαια συμβόλαια

απο καιρο ακυρωμενα

τοτε ειναι καλα

να ξερω πως θαθελες να ζεις

κι οχι να επιβιώνεις

και να ξερεις την τεραστια διαφορα

των λέξεων μεταξυ τους

τιποτε απο τα παραπανω δεν ισχυει ομως

σαν εξωτικο φρουτο

με τρως

σα γραφικη φιγουρα με κοιτας

σα παραδοξο της φυσης με αντιμετωπίζεις

αρνιεσαι να με πλησιασεις

φοβασαι να αποκαλυφθεις

αγωνιζεσαι να με παγωσεις

και για δες

τα καταφερνεις

τα καταφερνεις μα χαρα

κι αυτο ειναι

το δικο σου "καλα" στην ιστορία

(Τέλος, ειναι καλα όταν ακους "τα κεριά" του lolek απο το podcast και δε μενεις στα πίσω σβηστά, αλλα κοιτάς τα αναμμένα κεριά της αυριανής ζωής σου)