Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

τ 'αγόρια του μαγαζιού με τα κατοικίδια


Η pop γερνάει σκορπώντας άλλοθι νεότητας
όταν όλα στέκουν γερασμένα και δυσκίνητα
στις φωτογραφίες της επόμενης μέρας
και τα ιδρωμένα t-shirts πετιούνται σαν εραστές μιάς χρήσης

προσπαθούσα να σε διαβάσω
κλειστό βιβλίο παρέμεινες κι εκεί
κάτω από τα φώτα της σκηνής
μόνο για μια στιγμή φωτίστικες
την ώρα που μάζευες τα ασημένια αστέρια
του τέλους
μόνο για μια στιγμή
κι εσβησες ξανά
σα να φοβήθηκες
το φως σου μη με κάψει

να ξερες πως το σκοτάδι σου είναι
που με πυρπολεί
και με εκτοξεύει
στις εσχατιές του κόσμου
το σκοτάδι σου
που τόσο περίτεχνα νομίζεις
πως καλύπτεις...

...αυτη η μαγεία που εκπέμπεται
στην απόσταση ανάμεσα στα σώματα μας
την ώρα που κινούνται φυγόκεντρα
προσπαθώντας το όνειρο που ζούμε
να τον κάνουν μια αχρείαστη πραγματικότητα

την ώρα που τα αγόρια στη σκηνή παίζουν
το τραγούδι μας...



1 σχόλιο:

Caesar είπε...

Μαγεία, έκσταση & έκφραση σε μια απόσταση που διαρκώς μικραίνει !