στη μέση της πόλης

η πόλη έχει τη μουσική της

έχει αυτή τη φωνή της francoiz στ' αυτιά μου

όταν την περιτριγυρίζω

είσοδος έξοδος παραμονή αναχώρηση

μπλε φώτα και πράσινα μάτια

εξομολογήσεις στα cafe

χέρια αποχαιρετισμού

φιλιά τυχαίων συναντήσεων

ανάμεσα σε ταινίες

με εξιστορήσεις άλλων ζωών

βρίσκω το χρόνο να ζω τη δική μου ζωή

τα βράδια βλέπω τα πιο splatter όνειρα

ξυπνώ σε νεκροτομεία

αναγνωρίζοντας πτώματα προσφιλών

κάθε βράδυ

σκοτώνω δυο με τρεις

αν συνεχίσει θα αφανίσω

όλους όσους αγαπώ

η δική μου ταινία είναι ο θάνατος των άλλων

το πρωί τρώω σοκολάτες

και τα νύχια μου

τα βράδια πίνω north γαλάζια με πάγο

στα μπαρ με καλωσορίζουν με τοla vie devant soi της francoiz

πόσο προβλέψιμος είμαι

δεν αποτελώ έκπληξη γι κανένα πια

ένας γραφικός μποέμ

που τό 'σκασε από τη βιβλιοθήκη του

και απαιτεί να ενταχθεί

σήμερα προβλέπω να διακτινιστώ

στο πάρτι των ημερών ανεξαρτησίας

στον ιδιωτικό γαλαξία των δακρύων μου

επιστρέφω στη σιωπή

τροπαιούχος μυροβλύτης ασκητής

(ηθελες να δεις το σπίτι μου, ήθελες να μπεις στη ζωή μου

απέφυγα να ομολογήσω ότι δεν εχω σπίτι όπως και ζωή )