δεν αλλάζω, δε σου μοιάζω ...

Στρίβω στη γωνιά με μισό τσιγάρο

φίλους μου παλιούς τρακάρω

Είμαι πιό πιστή απ' όσο σχεδιάζω

θέλω να πω, δεν αλλάζω

Κρύβομαι βαθιά στο βαρύ παλτό μου

μέσα στο κλειστό εαυτό μου

Είμαι πιό παλιά απ' όσο σχεδιάζω

θέλω να πω, δεν αλλάζω.

Αυτό είμαι, ό,τι κι αν κάνω

όσο αλλάζω χρόνο χάνω

είμαι αυτό, για τόσο φτάνω

Μπαίνω σ' ένα μπαρ το συνηθισμένο

μια ζωή το ίδιο παραγγέλνω

Είμαι πιό πιστή απ' όσο σχεδιάζω

θέλω να πω, δε σου μοιάζω

(στίχοι:Γεράσιμος Ευαγγελάτος μουσική:Θέμης Καραμουρατίδης)

(μετά από ένα τηλεφώνημά σου τα χαράματα απρόσμενο, μου ήρθε η εικόνα, παράλληλα στην πόλη να κυκλοφορούμε ,τα φαντάσματα μας να αναζητούμε και να πίνουμε. καταγραφεις τον έρωτα σου καθημερινά, με τσακίζεις όταν σε σκέφτομαι να κλαις σιωπηλά, πάνω από ένα βουβό τηλέφωνο για μέρες, είσαι ο αδελφός που δεν είχα ποτέ, είσαι η σωστή νότα του ξεκούρδιστου πιάνου της ζωής μου, μου μιλάς για τον έρωτα σου με τα πιο απλά λόγια κι αυτό τον κάνει τεράστιο. σκέφτομαι ότι τα ξημερώματα που εμείς καιγόμαστε, αλλοι κοιμούνται , φέρνουν στα ίσια τη ζωή τους , την ώρα που εμείς εξολοθρεύουμε τη λογική, αλλοι ξεκουράζονται και γελώντας ομολογούμε την φιλία μας, μέσα από τις απουσίες αυτών που αγαπάμε αλλα ειναι σε διαφορα φάσης, απο επιλογή η εντροπία . κλείνουμε τη γραμμη μετά απο ώρα, έχω ξεχάσει τελικά τι είπαμε πραγματικά και τι κατα βαθος θέλαμε να ομολογήσουμε, ξέρω πως είσαι εκεί , δεν ξέρω ακριβώς που μπορεί να είμαι εγώ μετά απο αυτό κι εσύ καλά που 'χεις και τη γάτα, εγώ..)