Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

μια βραδιά ενηλικίωσης


Μια νότα ήταν αρκετή για να αρχίσει η παλιάς κοπής ρόδα του χρόνου να γυρίζει
προς τα πίσω…
…είναι αήττητη τελικά η μνήμη της παιδικής ηλικίας κι η πιο αδίστακτη. Η πιο σκληρή κι η πιο λανθασμένη απ΄όλες τις άλλες μνήμες
γιατί
όλα της μοιάζουν τεράστια και μεγάλα.
όλα της φαίνονται σημαντικά και καθοριστικά κι όταν μετά από 28 χρόνια αναμετριέσαι μαζί τους , μια νότα αρκεί για να σου ταρακουνήσει τα θεμέλια της ηλικίας που σχηματίστηκε σαν τερηδόνα πάνω στη μνήμη σου και να σου αποκαλύψει ότι δεν ήταν η δική σου γενιά που θα έκανε το σαμποτάζ.

Αντίθετα η δική σου γενιά και μαζί με αυτήν προφανώς κι εσύ πνίγηκε μέσα στην ιδιωτική ευαισθησία της , δημιουργώντας τα πιο θανατηφόρα κι αδικαιολόγητα τραύματα στους γύρω της.

Τι να το κάνω να ανατριχιάζεις με το κοπερτί, όταν κι εσύ ο ίδιος τις ώρες της αυτοκριτικής σου διαπιστώνεις ότι αντίστοιχα έχεις υπάρξει η αιτία να πονέσουν για πάρτη σου άλλοι τόσοι άνθρωποι, ουρλιάζοντας ότι όλη η ζωή τους ήταν ενας χωρισμός…

Όχι.
Κρατάς μόνο τις φορές που πόνεσες εσύ και πορεύεσαι ως μεταλλαγμένος drama queen.
Σαν άσπρη αρκούδα στο διάστημα, να ζητιανεύει τρυφερότητα στις πιο σκληρές κι απάνθρωπα ανταγωνιστικές καθημερινότητες που ο ίδιος κατασκεύασες
Γι αυτό κι η χθεσινή συναυλία στο Παλλάς είχε μια αίσθηση λύτρωσης κι ενηλικίωσης.
Όσο κι αν προσπάθησε η πραγματικά συγκλονιστική Σαβίνα Γιαννάτου κι ο απρόσμενα παιχνιδιάρης Γιάννης Παλαμίδας η ατμόσφαιρα είχε κάτι από συνέδριο παλαιών πτυχιούχων ευαισθησίας για την ψήφιση των πεπραγμένων των τελευταίων 28 χρόνων.

Κι όσοι από μας το έπιασαν , λυτρώθηκαν κι ίσως εγκατέλειψαν την σαθρή μνήμη της παιδικής τους ηλικίας. Οι άλλοι, απομιμήσεις πιγκουίνων ,παρέμεναν αγκαλιασμένοι με τα πλεχτά σκουφάκια τους, δίπλα δίπλα με το ταίρι τους, να αναζητούν το διαστημόπλοιο της απογείωσης, αγνοώντας ότι η καθημερινή τους ζωή είναι τοσο βαθιά θαμμένη, που μόνο με υπέρβαση προσωπική έχουν ελπίδες επιβίωσης.

γύρισα μια στιγμή και σε είδα.
πλημμύρισα θλίψη


Μετά
είδα τα μάτια της να με κοιτούν 26 χρόνια μετά
της χαμογέλασα
παράξενο που με γνώρισε
παράξενο που καθόμασταν στην ίδια σειρά
Μετά από 26 χρόνια 4 θέσεις απόσταση
γεράσαμε κι οι δύο

«…ήρθα με την κόρη μου…
σπούδασε αυτό που δεν κάναμε εμείς
…έχει καριέρα στην Αμερική καλή
…ήρθε για λίγες μέρες
…σκέφτηκα να έρθουμε εδώ…»

Μου είπες κι άλλα στο διάλλειμα
Ευτυχώς με έσωσε η παρουσία του Γιάννη και του Θοδωρή


σα λυτρωμένος σα πιο χαλαρός
Σκέφτηκα ότι είμαι πολύ μεγάλος πια
Για να θυμάμαι
Σκέφτηκα ότι είμαι αρκετά απελπισμένος
για να διεκδικήσω επιτέλους να ζήσω
χωρίς φαντάσματα του παρελθόντος

Και χειροκρότησα θερμά
Όλους τους καλλιτέχνες και τους ερασιτέχνες θεατρίνους της βραδιάς
Μα πιο πολύ χειροκρότησα
εγκάρδια
Την απροειδοποίητη ενηλικίωσή μου



14 σχόλια:

celsius33 είπε...

"Κρατάς μόνο τις φορές που πόνεσες εσύ και πορεύεσαι ως μεταλλαγμένος drama queen.
Σαν άσπρη αρκούδα στο διάστημα, να ζητιανεύει τρυφερότητα στις πιο σκληρές κι απάνθρωπα ανταγωνιστικές καθημερινότητες που ο ίδιος κατασκεύασες"
Τι ωραία που τα λες. Κάθε τι που είναι στο τέλος αληθινό δεν μπορεί να είναι παρά γνήσια παρηγορητικό, όπως όλο αυτό το ωραίο σου ποστ.

karkinos7 είπε...

Το καλύτερο σου κατ'εμέ ποστ!
Την Καλησπέρα μου!

logia είπε...

γιατί πρέπει να μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν;
όμορφο ή άσχημο;
γιατί πρέπει να μετράμε την ηλικία μας με την ποσότητα των αναμνήσεων;
δεν μπορούμε να ζούμε το παρόν όπως αυτό μας υποδέχεται;
κι αν κάποια στιγμή σκάσει μυτούλα μια ανάμνηση, να την κανακέψουμε σαν κάποιο δώρο, που από αδιάφορο πρόσωπο έφτασε στα χέρια μας και να την βάλουμε πίσω στο ραφάκι της... χωρίς πόνο... με χαρά, ναι!
έτσι λέω εγώ....
μήπως κάνω λάθος;
έχουμε ζωή μπροστά μας, τόση όσο και ένας έφηβος... κανείς δηλ δεν ξέρει πόση...
να επικεντρωνόμαστε καλύτερα στην ποιότητα του σήμερα, κι ας αφήνουμε την ποσότητα του χθες και του αύριο, στα αζήτητα...
μου μοιάζει καλύτερη αυτή η συνταγή...

την καλημέρα μου

υ.γ. πάλι με προβλημάτισες για τα καλά....

b|a|s|n\i/a είπε...

έχει φτάσει στο τρίτο τραγούδι ο πλέιερ και δεν κατεβαίνουν σκέψεις στα πλήκτρα. παρά μόνο ένα χαμόγελο. σε ένα παιδί ετών όσο.
:) καλησπέρα σου!

kariatida62 είπε...

Είναι τύχη και ευτυχία μεγάλη να συναντάς το παρελθόν σου...να θυμάται ο ένας τον άλλον και να του χαμογελάει...
Σκέψου τον πόνο της ψυχής, όταν μαθαίνεις αιφνιδίως ότι όσοι συμμετείχαν στο παρελθόν σου δεν υπάρχουν πια!

Μεγαλοκοπέλα είπε...

Και τώρα η κόρη ανακάλυψε το παρελθόν της μάνας και δήθεν σοκαρίστηκε - όπως θα πει στις φίλες της αυτάρεσκα.

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@calsius33
για αλλη μια φορα δεν βρεθηκαμε
κι ας ειμασταν ολοι εκει
η όχι?

@gaykarkinos7
σ ευχαριστώ, προσπαθώ ναμαι ειλικρινής
κυριως στα δύσκολα

@logia
βλέπεις οτι αισιοδοξώ στην πράξη
ειχα περισσότερα κολήματα του παρελθόντος
απο όσα αντεχα
κι επρεπε να πετάξω μερικά
κατα βαθος περίμενα
αυτή την καρμική συνάντηση
αδιόρατα
ελπιζα
εντυπωσιαστηκα
απο το πόσο αλλάξαμε στον χρόνο
τα μάτια όμως...


ναι μέσα απο την απελπισία
δημιουργείται η αισιοδοξία
και τωρα είμαι ήρεμος
για όποιον ...για όσο...


@basnia
τελευταία αναμετρληθηκα πολύ με το όριο της αθωότητας μου, χάνοντας στα σημεία, αλλά κάτι μου λέει ότι το συστημα αυτόματης ψυχικής αποσιμπίεσης που διαθέτω ως μοντέλο παλαιας κατασκευής, με έσωσε την τελευταία στιγμή....


@kariatida62
εχεις απόλυτο δικιο, ειναι παράξενο, η σχέση μου με την Λένα Πλάτωνος, εμπεριέχει πολύ απουσία φίλων που εχουν φύγει, η ειναι μακρυα.
ουσιαστικά ειναι μια σχέση παιδικής μνήμης.
χάρηκα που για ρώτη φορά αυτό δεν λειτούργησε παρελθοντολογικά, αλλά στον εντοπισμό των σημερινών μου ξεκαθαρισμάτων.



@Μεγαλοκοπέλα
Αυτάρεσκα λέτε?
Υπαινισεσθαι ότι η μπογιά μου μπορει να περνάει ακόμη ε?
Απατασθαι αγαπητή μου.
Ενα μπάζο κατήντησα με την πάροδο του πανδαμάτορα χρόνου.

logia είπε...

H αλήθεια είναι οτι ΝΑΙ! αυτή η θεώρησή σου μου φάνηκε στην ουσία αισιόδοξη!!!
Όμως μου γέννησες σκέψεις και προβληματισμούς και ήθελα απλά να τους καταθέσω...
όσο για την απάντηση στη μεγαλοκοπέλα αν μου επιτρέπεις θα επέμβω...
Τι σόι ματιά είναι αυτή απέναντι στον εαυτό σου;
Με νευριάζεις και συγγνώμη για το θάρρος... άκου μπάζο....
μπάζα λέμε τους α-νοήμονες
όχι τους ευρισκόμενους σε αισθηματική ηλικία...
για κοιτάξου στον καθρέφτη καλύτερα, εν ανάγκη βάλε και τα γυαλιά σου!
έτσι είναι τα μπάζα;
με τέτοια ευαισθησία, με τέτοια σκέψη, με τέτοιο μυαλό;
απατάσαι αγαπητέ μου!!!!

BOSKO είπε...

logia...
καλά σου λέει η logia!
όχι και μπάζο, μια χαρά παλικάρι, αμούστακο και ξανθό, κόσμιο και γελαστό, που πάντα είναι μεσ' στο κέφι, πρόσχαρα στον κόσμο γνέφει!
μα, που εξαφανίστηκες μετά και πήγαμε για μασαμπούκιασμα;

Talisker είπε...

εγω προσπαθω να τη βγαλω στον αφρο γαιτι δε ξερω τι ειναι το κοπερτι
-ειλικρινα


διακρινω ομως μια αιχμηρη και σκληρη γραφη να παιζει με την τρυφεροτητα

σκληρη ομως:)

οπως αλλωστε η αληθεια!

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@logia
Συμφωνώ και ζητώ συγγνώμη. Ισως μια απο τις διαδικασίες της αισθηματικής ηλικίας είναι, όπως λέει σοφά ένας φίλος, απο πρωταγωνιστής να μετατραπεί σε καρατερίστας. Με αυτό το σκεπτικό το μπάζο. Της εξωτερικής εικόνας που οκ μεταξυ μας με αφήνει κι αδιάφορο. Παρακαλώ να εκλειφθεί ως ακαιρος αστεισμός. -)

@bosko
Αγαπητέ φίλε, θα πρέπει να σε πληροφορεήσω ότι στο σακκίδιο μου υπήρχε μια ολοφρεσκη... πρόκληση που έπρεπε να κοινωνήσω το συντομότερο. Σύντομα θα μάθεις το αποτέλεσμα αυτής της απόδρασης.


@Talisker
Σωστά διακρίνεις σε τούτη την ομιχλώση ανάρτηση μια ηθελημένη σκληρότητα, είναι απομεινάρι μιας εφηβείας που λεγε πως θα γινόμασταν αλλοι και μιας ωριμότητας που επιβάλει αυστηρότητα και ειλικρίνια.

Παρεπιπτόντως είναι τουλάχιστον συγκινητικό που δεν γνωρίζετε τι εστί Κοπερτί. Δηλώνει τη νεότητά σας...

Ανώνυμος είπε...

Είναι άξιο απορίας πως κατάφερε να γίνει ο Κυνόδοντας αγαπημένη σου ταινία πριν καν προβληθεί!
Κάνει πρεμιέρα σήμερα!

Εάν πάλι την έχεις παρακολουθήσει στις Κάννες τότε υποκλίνομαι αν πάλι όχι πρέπει να σε πάρουν με τις πέτρες!

BOSKO είπε...

Τι ωραία που γράφετε!
Κι αν σας πω ότι αγαπώ το ¨Σαμποτάζ΄, αλλά το έχω ξεπεράσει προ πολλού;
Πολύ ποιητική η ανάρτηση σας πάντως.
Χαίρεσαι να διαβάζεις τέτοια εξομολογητικά και αυτοψυχαναλυτικά κείμενα!

Λένα Πλάτωνος

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Σωστα προβλέψατε τον εχω δει τον Μαιο στο εκει φεστιβαλ

@bosko

merci!