Σάββατο 8 Αυγούστου 2009
Παίζουν το τραγούδι μας...
χαμογελούσα κλείνοντας
σκέφτηκα
τα πάντα είναι στο μυαλό
μια ιδέα
ένα Σάββατο περιπετειώδους φιλοξενίας
μια μέρα απολογίας
για αυτά που παράτησα
μετά
κάπνισα το μοναδικό τσιγάρο
βλέποντας τον ιδρωμένο κόσμο
στην Φωκυλίδου
μη φανταστείς
δυό άτομα
που αγκομαχούσαν να ανέβουν τα σκαλιά
σε πήγα στο Μουσείο
(βαρέθηκες)
σε πήγα για φαγητό
(δεν έφαγες)
ήθελες να μυρίσεις βροχή
έφυγες να ψάξεις να τη βρεις
καθώς νυχτώνει
από ανοιχτά παράθυρα
παίζουν το τραγούδι μας
τι λες?
χορεύουμε?
μέχρι τις 12 που θα σε χαιρετώ
στο αεροδρόμιο
ίσως καταφέρω να σε ιδρώσω
τότε θα καταλάβεις
γιατί
παράτησα κι όνειρα και σχέσεις
στη μέση του πεζόδρομου
όσο θα παίζουν το τραγούδι μας
όσο χορεύουμε
να θυμάσαι
μια ιδέα είναι όλα
του μυαλού
πόσο καθαρό το διατηρείς άραγε
για να χει χώρο να χωρέσει
μια βροχή που να ναι μουσική
μια αγκαλιά που να ναι σιωπηλή
μια ζωή χωρίς άλλες υποσχέσεις...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
μία ιδέα. ενός μυαλού. σε μία ιδέα. ενός μυαλού άλλου. και σαν βλέμμα μυαλού βυθίζεται σε βλέμμα μυαλού άλλου η αγκαλιά μοιάζει αληθινή. και η αλήθεια σιωπές μοιάζει να έχει. στα βλέμματα. με βλέμματα. σε χώρους και χορούς μυαλών. σαν γίνεται ιδέα μία.
πόσο καθαρό το διατηρείς άραγε
για να χει χώρο να χωρέσει
μια βροχή που να ναι μουσική
μια αγκαλιά που να ναι σιωπηλή
μια ζωή χωρίς άλλες υποσχέσεις...
πόσο καθάρη μπορεί να είναι η ψυχή;
πόσο χώρο έχει η καρδιά για πόνο;;
πότε θα έρθει μια βροχή να με ξεπλύνει;;;
πότε θα έρθει μια αγκαλιά να με γεμίσει;;;
ποιά υπόσχεση είναι αυτή;;;;
@basnia
υπήρξε ενας τηλεπαθητικός συγχρονισμός.
ισως γιατί μείναμε λίγοι.ισως γιατί είμαστε οι μόνοι.
ίσως...
ας το αφησουμε να δούμε που οδηγεί
@gaykarkinos7
σε βρίσκω έτοιμο
τώρα αρκεί να μη το σκέφτεσαι αλλο
αφέσου
και θάρθει
τη στιγμή που δε θα το περιμένεις
όπως αξίζει τους προετοιμασμένους άλλωστε
κεραυνοβόλα
-)
να σου πω αγάπη μου, για διάβασε το ποστ μου για τους έρωτες του καλοκαιριού, αν και υποψιάζομαι ότι εδώ μιλάμε για πιο σύνθετη κατάσταση, και σύνελθε...
(άμα δεν ήθελε να φάει, να περπατήσει, να πιεί, να ...., να ιδρώσει, να νιώσει, ε άστο να πάει στο καλό του ντε!)
@
πώς μου ήρθε τώρα ;
πέφτουν τις βροχής οι στάλες
κι εγώ κάθομαι
κι εγώ κάθομαι στις σκάλες
η Φώτο :)
@
ωχ, Θεέ μου !
"της βροχής"
ΤΗΣ !
η απρόσεχτη Φώτο :)
Δημοσίευση σχολίου