Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

ο Ιούλιος των διαχειριστών


Χαίρομαι που πρόλαβα τα καλοκαίρια να πηγαίνω σε όμορφες ακτές με τα πόδια
να κάνω γυμνισμό όχι από σεξουαλική πείνα η για οφθαλμολαγνεία, άλλα ως άποψη
στις παραλίες να μην έχει μπαρ με δυνατή μουσική αλλά παρέες με κιθάρες και ακορντεόν.

Χαίρομαι που πρόλαβα τα χρόνια του ελεύθερου σεξ, τα χρόνια της ελεύθερης επιλογής συντρόφων, τα χρόνια που οι σχέσεις ήταν για τους μικροαστούς κι όλη η παρέα ήταν ένα σώμα μια ψυχή

Χαίρομαι που πρόλαβα τα χρόνια του ωτοστόπ, να γυρίζεις όλη την Ευρώπη χωρίς ίχνος φόβου.
Να κοιμάσαι στην εξοχή της Βαβαρίας, στις λίμνες της Γενεύης, στα προάστια του Παρισιού, αποκαμωμένος από τη συναυλία που πήγες να δεις, εσύ και μερικές εκατοντάδες άλλοι .

Χαίρομαι που έφτασα σε μια ηλικία που μπορώ με γνήσια αγάπη να βλέπω το διαφορετικό ,
χορτάτος εμπειρίες, χαρούμενος που έζησα.

Χαίρομαι που κατάφερα μέχρι σήμερα να ζώ παράλληλα με την μικροαστική αισθητική, το βόλεμα, το κλέψιμο της δουλειάς του άλλου, την αναρίχηση με δόλια μέσα, χωρίς να αφήνω να με ακουμπά και να με επηρεάζει.

Και ταυτόχρονα λυπάμαι αυτό το εκρηκτικό λεφούσι της νέας γενιάς που νιώθει παγιδευμένο μέσα στις ίδιες του τις ανέσεις.

Λυπάμαι για το πόσο σημαντικά έχουν γίνει τα φράγκα για τις σχέσεις των ανθρώπων, λυπάμαι για τον φόβο τους μη πληγωθούν, λυπάμαι γιατί αυτό τους οδηγεί κατευθείαν σε μικροαστικά βολεμένα σπίτια και δουλειές, τους ευνουχίζει τα όνειρα, τους στερεί την εμπειρία της γνήσιας ζωής.

Μπορεί να είμαι εκτός εποχής, αλλά το βλέπω στα βλέμματα τους. Έτοιμοι είναι για την ρήξη με όλη αυτή τη μπουρδολογία της σοβαροφάνειας.

Ένα κλικ αρκεί να ανάψει το φιτίλι
άραγε αντιλαμβάνονται τα...κέντρα λήψης αποφάσεων πόσο τεντωμένο είναι στο σχοινί της εξουσίας τους?

Όταν όλο και περισσότεροι πολίτες μιας κοινωνίας, όλο και περισσότερο φοβούνται, μήπως θά πρεπε επιτέλους να αρχίσουν να φοβούνται κι αυτοί για τις θλιβερές τους ζωές που πιστεύουν με επιτυχία ότι διαχειρίζονται?

Διαχειριστές είναι, δεν είναι ηγέτες
Οι ηγέτες έχουν όνειρα
οι διαχειριστές τις λίστες με τα ποσά που αναλογούν στον καθένα

κι αυτή είναι μεγάλη διαφορά...

7 σχόλια:

natasha hassiotis είπε...

επειδή συμφωνώ και δε μου πάει να το παραδεχτώ, θα πάρω τις γούνες μου και θα αποσυρθώ στα ιδιαίτερα διαμερίσματά μου να συσκεφθώ με τον εαυτό μου.

υ.γ. θα αποσυρθώ αφού ρίξω και λίγο λαδάκι (στη φωτίτσα): μου ζήτησαν να αναλάβω ξανά τη διαχείριση...

karkinos7 είπε...

Η αντίθεση του τότε με τώρα είναι τρομακτική, μόνο που εγώ δεν έζησα το τότε ζω το τώρα και έχεις απόλυτο δίκιο. Καλή σου μέρα...

celsius33 είπε...

και γω χαίρομαι που σε διαβάζω και γράφεις τόσο μα τόσο όμορφα πράγματα που με κάνουν να σκέφτομαι και να αναπνέω μέσα .

b|a|s|n\i/a είπε...

αυτή την φορά προετοιμάστηκα. άνοιξα τα σχόλια σε νέα καρτέλα. τι απίστευτο άσμα!
πρόσφατα πέρασα από την παραλία που κάναμε γυμνοί μπάνιο μικροί. είναι γεμάτη πολυκατοικίες και μόλις δέκα λεπτά από την υπόλοιπη παραλία. παλιά μου έμοιαζε τόσο μακρινή και απομονωμένη. λες και περπατούσαμε ώρες.
δεν έχει άλλη παραλία πιο κει.
λες και μου τέλειωσε το όνειρο.

tovenito είπε...

τώρα τα όνειρα έχουν ένα χρώμα.
το μην. και το δεν πρέπει.
το έτσι κάνουν όλοι. το δεν βαριέσαι.
την επιλογή της μη επιλογής.
απιστευτότατο τραγούδι!

τ2φ είπε...

χαίρομαι που δεν νοσταλγω

hasapi grammata είπε...

i eleftheria ston erwta exei glika otan i apagorefsi stin pisti fernei ta koinoxrista kai apaiti amesi apolirwmi...