Μια σπουδαία ταινία από τον αναρχικό του μελοδράματος επιτέλους στην Αθήνα
"Σύμφωνα με την όχι ιδιαίτερα ταπεινή μου άποψη, Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΛΑ ΜΟΝΤΕΣ είναι η σπουδαιότερη ταινία όλων των εποχών", έγραψε ο διάσημος κριτικός Άντριου Σαρίς (The Village Voice, New York Observer) πριν σαράντα περίπου χρόνια. Ο ίδιος παρουσίασε την αποκατεστημένη εκδοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης το 2008.
Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΛΑ ΜΟΝΤΕΣ (1955) είναι ένα ιστορικό φιλμ, το τελευταίο που σκηνοθέτησε ο σπουδαίος Μαξ Οφίλς πριν το θάνατό του το 1957. Η ταινία βασίστηκε στη ζωή της Λόλα Μοντές, της "πιο σκανδαλώδους γυναίκας του κόσμου", που στην ταινία την ερμηνεύει η Μαρτίν Καρόλ. Η Λόλα Μοντές ήταν περιβόητη χορεύτρια του 19ου αιώνα (ο "Χορός της Αράχνης" παραμένει γνωστός μέχρι σήμερα) και ερωμένη πολλών σημαντικών αντρών, όπως ο μουσικός Φραντς Λιστ και ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος ο Πρώτος. Στην αρχική της εκδοχή η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1955. Οι θεατές παρακολουθούσαν την ιστορία της Λόλα Μοντές μέσα από αναδρομές στο παρελθόν (flashback). Η χρήση αυτής της τεχνικής αφήγησης επικρίθηκε σφοδρά με αποτέλεσμα η ταινία να μην γνωρίσει επιτυχία στα ταμεία, παρότι υπήρξε η πιο ακριβή γαλλική παραγωγή που είχε γυριστεί ποτέ και η πρωταγωνίστρια Μαρτίν Καρόλ ήταν το απόλυτο σύμβολο του σεξ της δεκαετίας του '50 στη Γηραιά Ήπειρο. Οι παραγωγοί λοιπόν αποφάσισαν να μοντάρουν την ταινία ξανά, κόβοντας σκηνές και ακολουθώντας μια γραμμική αφήγηση παρά τις έντονες αντιρρήσεις του σκηνοθέτη.
Σύμφωνα με τον Ρότζερ Έμπερτ μια "βάναυσα πετσοκομμένη" εκδοχή της ταινίας προβλήθηκε στις αίθουσες μετά το θάνατο του Μαξ Οφίλς. Από το 1963 μέχρι το 1968,τόσο ο Άντριου Σαρίς όσο και άλλοι λάτρεις του φιλμ, αποπειράθηκαν να προβάλλουν μια εκδοχή της ταινίας πιο κοντά στις επιθυμίες του σκηνοθέτη. Το κατάφεραν όμως μέχρις ενός σημείου γιατί από τη μια υπήρχε υλικό που παρέμενε χαμένο και από την άλλη το υπάρχον υλικό παρουσίασε προβλήματα στα χρώματα αφού είχε τραβηχτεί και εμφανιστεί με την χρωματικά ασταθή επεξεργασία Eastmancolor. Ευτυχώς, κάποιες σκηνές που πολλοί θεωρούσαν για πάντα χαμένες, βρέθηκαν απρόσμενα και επέτρεψαν μια νέα μονταρισμένη εκδοχή της ταινίας πιστή στις αρχικές προθέσεις του Οφίλς. Επιπλέον η Ταινιοθήκη της Γαλλίας κατάφερε και έκανε μια λαμπερή χρωματικά ψηφιακή αποκατάσταση στο φιλμ. Αυτή η τελική εκδοχή προβλήθηκε στις Κάννες για πρώτη φορά το Μάιο του 2008 στα πλαίσια του προγράμματος Cannes Classics και αποτέλεσε μείζον κινηματογραφικό γεγονός.
Φαινομενικά μια βιογραφία, Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΛΑ ΜΟΝΤΕΣ, το τελευταίο αριστούργημα του Μαξ Οφίλς είναι στην πραγματικότητα μια σπουδή επάνω στο χρόνο και την εφήμερη διάσταση της δόξας και του πλούτου. Καθώς η κάμερα κινείται με εξαιρετική μαεστρία - χαρακτηριστικό του Οφίλς -παρακολουθώντας τη Λόλα σε σκηνές απερίγραπτης χλιδής και λαμπρότητας, ο θεατής ξέρει ότι όλα αυτά θα χαθούν μια μέρα και ότι τελικά και η ίδια η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο που κάποτε θα τελειώσει. Η Μαρτίν Καρόλ είναι η σταρ της ταινίας (λέγεται ότι ο λόγος που την επέλεξε ο Οφίλς ήταν για να καταφέρει να βρει τα χρήματα για να γυρίσει την ταινία) και οι Πίτερ Ουστίνοφ, Άντον Γουόλμπρουκ και ο - νεαρός τότε - Όσκαρ Βέρνερ είναι οι άντρες της ζωής της. Όμως ο πραγματικός πρωταγωνιστής στην ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΛΑ ΜΟΝΤΕΣ είναι ο ίδιος ο Οφίλς, ο οποίος έδωσε τα πάντα για να γυριστεί η ταινία. Η αποτυχία της στα ταμεία και η κατακρεούργησή της στο μοντάζ από τους παραγωγούς υπήρξαν από τις κύριες αιτίες που οδήγησαν στον πρόωρο θάνατό του σε ηλικία 54 ετών.
Τα παραπάνω με αφορμή το τελευταίο post του Jirashimosu.
"Σύμφωνα με την όχι ιδιαίτερα ταπεινή μου άποψη, Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΛΑ ΜΟΝΤΕΣ είναι η σπουδαιότερη ταινία όλων των εποχών", έγραψε ο διάσημος κριτικός Άντριου Σαρίς (The Village Voice, New York Observer) πριν σαράντα περίπου χρόνια. Ο ίδιος παρουσίασε την αποκατεστημένη εκδοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης το 2008.
Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΛΑ ΜΟΝΤΕΣ (1955) είναι ένα ιστορικό φιλμ, το τελευταίο που σκηνοθέτησε ο σπουδαίος Μαξ Οφίλς πριν το θάνατό του το 1957. Η ταινία βασίστηκε στη ζωή της Λόλα Μοντές, της "πιο σκανδαλώδους γυναίκας του κόσμου", που στην ταινία την ερμηνεύει η Μαρτίν Καρόλ. Η Λόλα Μοντές ήταν περιβόητη χορεύτρια του 19ου αιώνα (ο "Χορός της Αράχνης" παραμένει γνωστός μέχρι σήμερα) και ερωμένη πολλών σημαντικών αντρών, όπως ο μουσικός Φραντς Λιστ και ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος ο Πρώτος. Στην αρχική της εκδοχή η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1955. Οι θεατές παρακολουθούσαν την ιστορία της Λόλα Μοντές μέσα από αναδρομές στο παρελθόν (flashback). Η χρήση αυτής της τεχνικής αφήγησης επικρίθηκε σφοδρά με αποτέλεσμα η ταινία να μην γνωρίσει επιτυχία στα ταμεία, παρότι υπήρξε η πιο ακριβή γαλλική παραγωγή που είχε γυριστεί ποτέ και η πρωταγωνίστρια Μαρτίν Καρόλ ήταν το απόλυτο σύμβολο του σεξ της δεκαετίας του '50 στη Γηραιά Ήπειρο. Οι παραγωγοί λοιπόν αποφάσισαν να μοντάρουν την ταινία ξανά, κόβοντας σκηνές και ακολουθώντας μια γραμμική αφήγηση παρά τις έντονες αντιρρήσεις του σκηνοθέτη.
Σύμφωνα με τον Ρότζερ Έμπερτ μια "βάναυσα πετσοκομμένη" εκδοχή της ταινίας προβλήθηκε στις αίθουσες μετά το θάνατο του Μαξ Οφίλς. Από το 1963 μέχρι το 1968,τόσο ο Άντριου Σαρίς όσο και άλλοι λάτρεις του φιλμ, αποπειράθηκαν να προβάλλουν μια εκδοχή της ταινίας πιο κοντά στις επιθυμίες του σκηνοθέτη. Το κατάφεραν όμως μέχρις ενός σημείου γιατί από τη μια υπήρχε υλικό που παρέμενε χαμένο και από την άλλη το υπάρχον υλικό παρουσίασε προβλήματα στα χρώματα αφού είχε τραβηχτεί και εμφανιστεί με την χρωματικά ασταθή επεξεργασία Eastmancolor. Ευτυχώς, κάποιες σκηνές που πολλοί θεωρούσαν για πάντα χαμένες, βρέθηκαν απρόσμενα και επέτρεψαν μια νέα μονταρισμένη εκδοχή της ταινίας πιστή στις αρχικές προθέσεις του Οφίλς. Επιπλέον η Ταινιοθήκη της Γαλλίας κατάφερε και έκανε μια λαμπερή χρωματικά ψηφιακή αποκατάσταση στο φιλμ. Αυτή η τελική εκδοχή προβλήθηκε στις Κάννες για πρώτη φορά το Μάιο του 2008 στα πλαίσια του προγράμματος Cannes Classics και αποτέλεσε μείζον κινηματογραφικό γεγονός.
Φαινομενικά μια βιογραφία, Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΛΑ ΜΟΝΤΕΣ, το τελευταίο αριστούργημα του Μαξ Οφίλς είναι στην πραγματικότητα μια σπουδή επάνω στο χρόνο και την εφήμερη διάσταση της δόξας και του πλούτου. Καθώς η κάμερα κινείται με εξαιρετική μαεστρία - χαρακτηριστικό του Οφίλς -παρακολουθώντας τη Λόλα σε σκηνές απερίγραπτης χλιδής και λαμπρότητας, ο θεατής ξέρει ότι όλα αυτά θα χαθούν μια μέρα και ότι τελικά και η ίδια η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο που κάποτε θα τελειώσει. Η Μαρτίν Καρόλ είναι η σταρ της ταινίας (λέγεται ότι ο λόγος που την επέλεξε ο Οφίλς ήταν για να καταφέρει να βρει τα χρήματα για να γυρίσει την ταινία) και οι Πίτερ Ουστίνοφ, Άντον Γουόλμπρουκ και ο - νεαρός τότε - Όσκαρ Βέρνερ είναι οι άντρες της ζωής της. Όμως ο πραγματικός πρωταγωνιστής στην ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΛΑ ΜΟΝΤΕΣ είναι ο ίδιος ο Οφίλς, ο οποίος έδωσε τα πάντα για να γυριστεί η ταινία. Η αποτυχία της στα ταμεία και η κατακρεούργησή της στο μοντάζ από τους παραγωγούς υπήρξαν από τις κύριες αιτίες που οδήγησαν στον πρόωρο θάνατό του σε ηλικία 54 ετών.
Τα παραπάνω με αφορμή το τελευταίο post του Jirashimosu.
6 σχόλια:
το ειδαμε το ειδαμε. στις διαφημισεις πριν τον τομας κραουν.
@onelittleastronaut
Ελπίζω πως είδατε και το απίστευτο Orgy of Tolerance του Jan Fabre στο Παλλάς, μια χειρουργική επιτομή στη δηθενιά του lifestyle που οι απο κάτω, πρωταγωνιστές της εγχώριας αισθητικής ,βλέπανε τις περσόνες τους στη σκηνή, γελώντας με αμηχανα γελάκια. Μια χρήσιμη παράσταση για όλους μας.
Ε το ίδιο είναι κι η Lola Montez στο πιο διαχρονικό της.
Η αισθητική της παρακμής στα χρόνια των παραπλανημένων εγώ μας. -))
δυστυχως δυστυχως δεν το ειδα, τον τελευταιο καιρο(χρονικα, μετεωρολογικα μη μιλησω) ειμαι πολυ φορτωμενος και κραταω δυναμεις μονο για το synch, αν και για να πω την αληθεια η παρασταση του Παλλας φοβομουν, απο τις περιγραφες, οτι αυτη καθαυτη θα ηταν το απολυτο δηθεν...
Πω πω ακουγεται φοβερη. Ιδεα δεν ειχα για όλα αυτα... thnx απο καρδιας!!!
Καταρχάς τιμή μου η αφιέρωση.
Ο Ophuls είναι στους top αγαπημένους μου σκηνοθέτες όλων των εποχών και η Lola Montes εικόνισμα.
Την είχα δει στο αφιέρωμα των νυχτών Πρεμιέρας δυο φθινόπωρα πίσω, εννοείται όμως αύριο παίρνω σαντέζα αγκαζέ κι ανηφορίζουμε προς Αθηναία να της κάνω δώρο τί σημαίνει πτώση υπό το φως των προβολέων.
Απίστευτη ταινία όντως! Βρίθει συμβολισμών, και ταυτόχρονα δημιουργεί έναν νέο κόσμο με τα υλικά της πραγματικότητας. Το technicolor στο απώγειο του! Και ε΄ναι κρίμα που δε δόθηκε η ευκαιρία στον Ophuls να την καμάρωσει-πλασει όπως επιθυμούσε όσο ήταν εν ζωή!
Οι σκηνές στο τσίρκο μαγευτικές, όπως και η κίνηση της κάμερας όσο ακολουθεί το ζωντανό θρύλο! Μια ταινία που αξίζει περισσότερες από μία θεάσεις!
Την καληνύχτα μου!
Δημοσίευση σχολίου