Τυχαία Χώρα - Τυχαίος Ποιητής 19 Ιουνίου στο Αγγέλων Βήμα της οδου Σατωβριάνδου

Τυχαία χώρα_τυχαίος ποιητής
ένα project βασισμένο στο ποιήμα του Παντελή Μπουκάλα ‘η ξενιτειά της γλώσσας’


Σύλληψη- σκηνική καθοδήγηση Ενκελέντ Φεζολλάρι
Συνεργάτης – κίνηση Μπέτυ Δραμισιώτη
Σκηνικά-κοστούμια Ήρα Σπαγαδώρου
Μουσική –Γιώργης Χριστοδούλου
Φωτογραφίες - Σωτηρία Ψαρρού
Παίζουν

Σωτηρία Λεονάρδου
Λαρίσσα Βέργου
Σοφία Βολιώτη
Ευτυχία Κιουρτίδου
Ήρα Σπαγαδώρου
Ενκελέντ Φεζολλάρι

+ 4 GUESTS

Πιάνο έπαιξε ο – Marc Melia Sobrevias
Electronics - Πάνος Δουκουμόπουλος

Με αφορμή το ποίημα του Παντελή Μπουκάλα ‘’Η Ξενιτειά της Γλώσσας’’ στήνεται μιά παράσταση-ντοκουμέντο που ερευνά τον κόσμο μιάς τυχαίας πλατείας—σκηνής με ανθρώπους όπου παίζουν ρόλους και μεταμορφώνουν ένα ποίημα ως απόσπασμα της πραγματικότητας η οποία μας περιβάλλει.
Μια γυναικεία μορφή καθρεφτίζει την ξενιτειά όχι μόνο την γλωσσική – ηχητική των μεταναστών που αντηχούν σε μια πλατεία,αλλα κυριώς της δικής της ύπαρξης και θέση του δικού της ζωτικού χώρου όμως πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα των 7 ερμηνευτών που άλλοτε αναλαμβάνουν ρόλο χορού αρχαίας τραγωδίας ,άλλοτε αρθρώνουν την δική τους ιστορία μέσα στην γλωσσική σύγχυση λίγο πρίν την κατάρρευση αυτής της σύγχρονης Βαβέλ. (Ε.Φεζολλάρι)

Ο Ένκελεντ Φεζολλάρι μετά την συμμετοχή ως ηθοποιός στην παράσταση «Ένας στους δέκα» που διαπραγματευόταν ιστορίες μεταναστών καταπιάνεται ξανά με το θέμα ‘μετανάστης’ αυτή τη φορά ως σκηνοθέτης και ερμηνευτής με αφορμή το ποίημα του Παντελή Μπουκάλα ‘’Η Ξενιτειά της Γλώσσας’’θέλοντας να μιλήσει για τις πολύβουες πλατείες,τις ξενιτεμένες ιστορίες,,τις σιωπές και την αποξένωση του ίδιου του εαυτού μας.Συνοδοιπόροι του η ερμηνεύτρια Σωτηρία Λεονάρδου ,μια πολίτης του κόσμου και μια μοναχική καλλιτέχνης . Την μουσική την υπογράφει ο Γιώργης Χριστοδούλου,ακολουθούν οι Λαρίσσα Βέργου με ρίζες απο την Τσεχία,μια εικαστικός η Ηρα Σπαγαδώρου,η ψυχολόγος Σοφία Βολιώτη και η Ευτυχία Κιουρτίδου και 4 καλεσμένοι έκπληξη..

Η ξενιτειά οχι μόνο των μεταναστών ,αλλά και του ίδιου του ποιητή που αγωνίζεται να αποτυπώσει ,να οργανώσει , να τιθασεύσει τα άδηλα και τα κρύφια της ψυχής τού είναι το θέμα του ποίηματος.
Η πολύβουη απο το πλήθος των ξενιτεμένων πλατεία, η βρίθουσα ‘εξωτικών ήχων’,είναι ο κρανίου τόπος των μεταναστών, η σκέψη του ποιητή και η αγωνιώδη προσπάθεια του μέσω των λέξεων,να αναπλάσει την πραγματικότητα είναι το θανάσημο στοίχημα του καλλιτέχνη.Αγωνία για τον Επιούσιο ,αγωνία για την Λέξη.
Πάλη με τα όρια της γλώσσας,η ψυχή συλλαμβάνει η γραφίδα αγωνίζεται να μεταφράσει το άρρητον .Εκεί όπου η σκέψη σπαρταράει,αιμάσσει,η πένα του ποιητή αδυνατεί ενίοτε να μεταδώσει το ρίγος ,το θάμβος της πραγματικότητας.Ανεπαρκείς οι επί χάρτου γραφές\ελλειματική επικοινωνία\σώματα-φυλακές\απονενοημένα βλέμματα.Δεν είναι μόνο η γλώσσα των μταναστών ακατανόητη,δεν είναι μόνο για εκείνους η απομώνωση-είναι και για τον ίδιο τον ποιητή ,τον αιώνια αγωνιζόμενο να εκφράσει το ανείπωτο,τον αιώνια καταδικασμένο να αλαλάξειεν μέσω όλων εκείνων που δεν νοούν τη γλώσσα του που είναι ‘ σε άλλον ήλιο γεννημένοι’
Ατέρμονα στροβιλιζόμενοι στης ‘πλατείας τον κύκλο’ μια όμορφη Κυριακή, μετανάστες ποιητές και ποιητές – μετανάστες εκτίουν την πλέον απέλπιδη ποινή,εις τους αιώνας των αιώνων. ( Σ.Ρηγάκος)

Ο Ε. Φεζολλάρι γεννήθηκε στο Pogradec,Αλβανίας .Ξεκίνησε την ενασχόληση με το μπαλέτο όταν μετακόμισε οικογενειακώς στα Tirana γρήγορα αυτό σταμάτησε όταν κατέρρευσε το Σοσιαλιστικό καθεστός .Οικονομικοί και οικογενειακοί λόγοι οδήγησαν την οικογένεια να μεταναστεύσει στην Ελλάδα το 1993.Το 2002 αποφασίζει να δώσει εξετάσεις στη δραματική σχολή του Κθβε,Θεσσαλονίκη και αποφοιτεί το 2005. Με το Θέατρο του Νέου Κόσμου και τον σκηνοθέτη Λαέρτη Βασιλείου στο ‘Ένας στους δέκα’,και με το Δραματικό Θέατρο Ρούλα Πατεράκη στο έργο PUERTO GRANDE.