Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Ιούνιος της αναμονής

επιστροφή στην πραγματικότητα
καλό μήνα σε όλους
με υπομονή
αναμονή
ειδήσεων
τηλεφωνείς από απόκρυψη
εξακολουθείς να επιμένεις άδοξα
χρονικά όρια αισθημάτων
δεν υφίστανται
η αγαπάς
η προσπερνάς
(προσοχή στο κενό μεταξύ θυμού και φόβου)
κυρίως
τον Ιούνιο
(Ενα εξαιρετικό κείμενο επίσης είναι απο το blog L' Aesthéte Soleil που είχε χαθεί για μεγάλο διάστημα πατήστε πάνω του για να το δίαβάσετε)

10 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

ή μιλάς ή σιωπάς. κοιτώντας.
καλό σου μήνα! όμορφα υπομονετικό και αναμενόμενο.

mahler76 είπε...

wow, θα μπορούσα να το έχω γράψει κι εγώ αυτό κάποια στιγμή...

tovenito είπε...

καλό σου μήνα!
mind the gap που λένε και στο λονδίνο

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@b|a|s|n\i/a
Ευχαριστώ ευγενικέ.
Η σιωπή είναι το καλύτερο νομίζω.


@mahler76
Σε θεωρώ πολύ τυχερό που δεν χρειάζεται να το γράψεις τώρα που πλάκωσανε κι οι ζέστες
-))

@tovene592
Επίσης .
Αν και... ειδικότητα έχεις στη Βενετία και τα του Λονδίνου θαρρώ πως τα κατέχεις.
Μόνο που τελικά ισχύει παντού όπου υπάρχουν ανικανοποίητοι ανθρωποι.

kyzikos είπε...

μα πως μπορείτε και προσπερνάτε με τόση ευκολία?

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@kyzikos
Είναι θέμα πείρας και κυρίως... ηλικίας. Το εξαιρετικό όταν συμβεί το διαισθάνεσαι άμεσα και ασκραδαμυκτί. -))

De Facto είπε...

La Robe Et L’Echelle de Francis Cabrel

T’avais mis ta robe légère
Moi l’échelle contre un cerisier
T’a voulu monter la première
Et après

Y’a tant de façons, de manières
De dire les choses sans parler
Et comme tu savais bien le faire
Tu l’as fait

Un sourire, une main tendue
Et par le jeu des transparences
Ces fruits dans les plis du tissu
Qui balance

Il ne s’agissait pas de monter bien haut
Mais les pieds sur les premiers barreaux
J’ai senti glisser le manteau
De l’enfance

On n’a rien gravé dans le marbre
Mais j’avoue souvent y penser
Chaque fois que j’entends qu’un arbre
Est tombé

Un arbre c’est vite fendu
Le bois quelqu’un a du le vendre
S’il savait le mal que j’ai eu
A descendre

D’ailleurs en suis-je descendu
De tout ces jeux de transparence
Ces fruits dans les plis des tissus
Qui balancent

J’ai trouvé d’autres choses à faire
Et d’autres sourires à croiser
Mais une aussi belle lumière
Jamais

A la vitesse où le temps passe
Le miracle est que rien n’efface l’essentiel
Tout s’envole en ombre légère
Tout sauf ce bout de fièvre et de miel

Tout s’est envolé dans l’espace
Le sourire, la robe, l’arbre, et l’échelle
A la vitesse où le temps passe
Rien, rien n’efface l’essentiel

J’ai trouvé d’autres choses à faire
Et d’autres sourires à croiser
Mais une si belle lumière
Jamais

Et voila que du sol où nous sommes
Nous passons nos vies de mortels
A chercher ces portes qui donnent
Vers le ciel

Ευχαριστούμε για όλα -)

foteini είπε...

@
"εξακολουθείς να επιμένεις άδοξα
χρονικά όρια αισθημάτων
δεν υφίστανται
η αγαπάς
η προσπερνάς"

πολύ συνεσταλμένα,
επιτρέψτε μου...

ακραία η άποψή σας !
παλαιάς σχολής κι εποχής, θα έλεγα...
παλαιάς "κοπής"...

συμπτωματικά (!)
μόλις χτες βράδυ,
τόλμησα και ξανα διετύπωσα
την ίδια άποψη (!),
σε χώρο δημόσιου διαλόγου...

αυτό που σεις τόσο αληθινά
εκφράζετε παραπάνω,
το δίνω εδώ, κατά συγγραφή Ιωάννας Καρυστιάνη :
"... αγάπη ωστόσο, που έχει ανελαστικά προαπαιτούμενα και ρήτρα σε σκληρό νόμισμα"

ή άλλως
"το σπάνιο χάρισμα
της αυταπάρνησης και της χωρίς προϋποθέσεις αφοσίωσης"



μιά ακόμη κουβέντα που με εντυπωσίασε, έχει να κάνει με τα στρείδια !

"Πάντα θαυμαζα
την ευκολία- σαν τα στρείδια-
που έχουν οι συγκεκριμένοι
να ανοίγουν, να δεις το μαργαριτάρι
και μόλις αποτολμάς κι εσύ ένα βήμα να κάνεις
να κλείνουν απότομα ..."

προφανώς,
δεν έχετε ποτέ ακούσει μονόλογο στρειδιού...

audientur et altera pars...

να είστε καλά !
φιλικά :)

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

@foteini
σνεσταλμένη η εμφανισή σας, μα το δίχως άλλο καταλυτική.
τωόντι δεν έχω κάτσει να ακούσω μονόλογο στρειδιού
όσο κι αν υποψιάζομαι το στρείδι τι σημαίνει
στα ισπανικά το λένε concha κι έχει εννοια διττή

natasha hassiotis είπε...

τη στιρέλλα! τη στιρέλλα!