ανάμεσα στις ζωγραφιές συναντώ την πραγματικότητα
σε άσπρα κρεβάτια νοσοκομείου
με μαύρα βλέμματα αρρώστων
ευτυχισμένος υγιής
κάτοχος μιας ηλικίας που επιβίωσε
ο επιζήσας των αναστημένων
ολομόναχος
στους δρόμους με τις κρύες λίμνες
και τα ζεστά μάγουλα από τα φιλιά των χαιρετισμών
αχρείαστα επιβιώσας
των χρησμών της εποχής μου
που για άλλα τύρβαζε
και τώρα μας μετρά στα κοιμητήρια
2 σχόλια:
τι συγκλονιστικός ήχος!
για ακόμα συγκλονιστικότερες λέξεις!
σαν πηγή ζωής.
φιλιά ζεστά. για μία αληθινή ανάσταση!
ας είναι και ξεκούραση. απλά.
Όσο θυμάται το σταυρωμένο χέρι υπάρχει η ελπίδα για μιαν ανάσταση γροθιάς ή έστω παλάμης
Δημοσίευση σχολίου