Σάββατο 18 Απριλίου 2009

το σάββατο του μακρόθεν


ανάμεσα στις ζωγραφιές συναντώ την πραγματικότητα
σε άσπρα κρεβάτια νοσοκομείου
με μαύρα βλέμματα αρρώστων
ευτυχισμένος υγιής
κάτοχος μιας ηλικίας που επιβίωσε
ο επιζήσας των αναστημένων
ολομόναχος
στους δρόμους με τις κρύες λίμνες
και τα ζεστά μάγουλα από τα φιλιά των χαιρετισμών
αχρείαστα επιβιώσας
των χρησμών της εποχής μου
που για άλλα τύρβαζε
και τώρα μας μετρά στα κοιμητήρια


2 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

τι συγκλονιστικός ήχος!
για ακόμα συγκλονιστικότερες λέξεις!
σαν πηγή ζωής.
φιλιά ζεστά. για μία αληθινή ανάσταση!
ας είναι και ξεκούραση. απλά.

Aντώνης είπε...

Όσο θυμάται το σταυρωμένο χέρι υπάρχει η ελπίδα για μιαν ανάσταση γροθιάς ή έστω παλάμης