l y a une grande différence entre dire les choses et ne pas les dire.
Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009
υγρά τοπία
παραμένω κάτι που ξεχάστηκε οριστικά μα επιμένω σπασμωδικά να υπάρχω σε πείσμα υγρων σημειώμάτων ανώνυμων αποστολέων βουβών αναγνωστών σχηματίζοντας μιαν άχρηστη μυθολογία στο εξω από μένα διάστημα ενω τα ακατοίκητα εσωτερικά μου τοπία σκονη μαζεύουν υγρασία και σιωπή
...υποθέτω πως έτσι ξαναγεννιέται κανείς ανοίγοντας τον εαυτό του μοιρογνωμόνιο του ορίζοντα σε μιαν ανείπωτη αγκαλιά για την μητέρα του κόσμου τη θάλασσα ... Την καλησπέρα μου και τα φιλιά μου!
τώρα...κάτι ήθελα να πω απ' τη Νεκρή πιάτσα του Χριστιανόπουλου, αλλά για να μη χάσω το στυλ μου, προτιμάω να αναρωτηθώ... να γράψω κι εγώ στίχους ή να πάρω το κεφάλι μου να το χτυπώ στους τοίχους;
υ.γ. παιδιά μη με τσιγκλάτε με τα ποίματα, διότι με άλλους δυό μουρλούς αλληλογραφούμε με στίχους και ρίμα, και με τρώνε τα χεράκια μου έτσι και δω πρόσφορο το έδαφον.
Ωραίοι στίχοι... Σαν αλκοόλ καταναλώνουμε την εξωστρέφεια μας, εις βάρος των ενδότερων ακατοίκητων παραδείσων... Πάντα άγνωροι μένουν στην ατέρμονη λοξοδρόμηση της ύπαρξης...Χαιρετώ!
Επειδή ακριβώς επιμένουμε να υπάρχουμε είναι που θα΄ρθει τελικά το καλοκαίρι... ίσως αργήσει για λίγο, ίσως μας παιδέψει η αναμονή αλλά θα'ρθει και θα'μαστε έτοιμοι να το δεχτούμε. Κι ίσως να σκορπίσουν οι εσωτερικές σκονισμένες γωνιές...
17 σχόλια:
Το πρώτο μου σχόλιο, κάτι στιχάκια σκάρωσα που λέω ότι ταιριάζουν...
Υγρό τοπίο τα μάτια σου
καθώς κοιτάς το δάκρυ.
Κάτι αφήνεις στο διάβα σου
μιας και σε βάλανε στην άκρη.
Το καλοκαίρι λέει άργησε
κι η υγρασία μένει.
Μια καρδιά που ράγισε
στο φώς κοντά σε φέρνει.
Πολλές καλημέρες!
...υποθέτω πως έτσι ξαναγεννιέται κανείς ανοίγοντας τον εαυτό του μοιρογνωμόνιο του ορίζοντα σε μιαν ανείπωτη αγκαλιά για την μητέρα του κόσμου τη θάλασσα ...
Την καλησπέρα μου και τα φιλιά μου!
παραμένεις
υπομένεις
αναμένεις
επιμένεις
περιμένεις
γρό είναι το δάκρυ
υγρή είναι η θάλασσα
υγρός είναι κι ο έρωτας
τοπίο ο εαυτός
τώρα...κάτι ήθελα να πω απ' τη Νεκρή πιάτσα του Χριστιανόπουλου, αλλά για να μη χάσω το στυλ μου, προτιμάω να αναρωτηθώ...
να γράψω κι εγώ στίχους
ή
να πάρω το κεφάλι μου
να το χτυπώ στους τοίχους;
υ.γ. παιδιά μη με τσιγκλάτε με τα ποίματα, διότι με άλλους δυό μουρλούς αλληλογραφούμε με στίχους και ρίμα, και με τρώνε τα χεράκια μου έτσι και δω πρόσφορο το έδαφον.
όχι
parameneis kai kala kaneis!!!filia kai kalo sou vradi! :)
Στην ανάμνηση της κας Αλέκας Παίζη
@jimank1hc
Με τα στιχάκια σου τους κατέστρεψες όλους. Οχι οτι δεν υπήρχε η προδιάθεσις...
@dreamer-angel
Σωστά υπόθέτεις αντιχαιρετώ...
@tovene592
αλληλοσυμπληρωνεις μαζι με τον basnia το προσωπικο τοπίο της σκέψης
@highvoltagepress
Το λές για δε το καμμνεις?
Ταρζάν ε Ταρζάν!
(καταβάθος όλοι μας έχουμε χτυπηθεί σκληρά απο τον 15σύλλαβο)
-)
@b|a|s|n\i/a
τό'ξερα! το΄ξερα πως δεν αργεί!
υπέροχο το μέσα του όχι σου...
@ "Αισθηματική ηλικία"
xaxaxa!!!
Τους κατέστρεψα; Συγγνώμη ρε παιδιά δεν είχα τέτοια πρόθεση... Να ψαχτείτε ναι, όχι να καταστραφείτε...
Καληνύχτα!
Ωραίοι στίχοι...
Σαν αλκοόλ καταναλώνουμε την εξωστρέφεια μας,
εις βάρος των ενδότερων ακατοίκητων παραδείσων...
Πάντα άγνωροι μένουν στην ατέρμονη λοξοδρόμηση της ύπαρξης...Χαιρετώ!
αμ θα το κάνω...αμ θα το κάνω...
Επειδή ακριβώς επιμένουμε να υπάρχουμε είναι που θα΄ρθει τελικά το καλοκαίρι...
ίσως αργήσει για λίγο, ίσως μας παιδέψει η αναμονή αλλά θα'ρθει και θα'μαστε έτοιμοι να το δεχτούμε. Κι ίσως να σκορπίσουν οι εσωτερικές σκονισμένες γωνιές...
ρεεεε μάστορα πιάσε ένα καλοκαίρι για το παλικάρι!!!
απάντηση:ελπίζω πως όχι...
Καλό βράδυ!
Η υγρασία φίλε μου
βλάπτει εις την υγεία,
δεν είδες και του Θόδωρου
τρομακτικά τοπία,
με ομίχλες, βάλτους και λοιπά,
αγρίμια, πέτρες, λύκους,
μα και χωριών ελληνικών
ευγενικούς κατοίκους;
τουλάχιστον ο Θόδωρος
εμοίρασεν ομβρέλας,
μετανιωθείς που η βροχή
ήτο σημείον τρέλλας.
Γι' αυτό καλή μου αισθηματική
-μεγάλη- ηλικία,
να διαφύγεις εύχομαι
απ' τα υγρά τοπία,
να πάς σε τόπο πιο ξηρό,
ερώτων και λαγνείας,
με πάθη, ξόρκια και φιλιά
και άλλας μαγγανείας,
με την καλή την έννοια
σου γρλαφω αυτό το ποίμα,
μήπως και φιλοτιμηθείς
και κάνεις ένα βήμα,
και γράψεις πλέον και εσύ
λίγα καινούργια λόγια,
μ' αυτό το ποστ σταμάτησαν
βδομάδες τα ρολόγια.
Μουχλιάσαμε, κρυώσαμε,
βήξαμε, και δακρύσαμε,
τα νιάτα μας εις το νερό
για χάρη σου αφανίσαμε.
(Πήγαινες γυρεύοντας, αυτό έχω μόνο να σου πω).
Το πήγαινες γυρεύοντας, με φωνή Σαπφώ Νοταρά.
να επιμένεις... κάνει καλό...
το καλοκάιρί; 3.5 μήνες μείνανε...
νεράκι περνάνε...
καλησπέρα κι' όλα καλά...
ωραία επιλογή τραγουδιού, καιρό είχα να το ακούσω, φορτισμένος ήχος.
Δημοσίευση σχολίου