Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Βερολίνο

λίγες ταινίες, λιγότερες ιδέες, ακόμη πιό λίγα λεφτά
κι όμως κατι μικρές ταινίες κάτι κινούν
ξεχασμένες διαθέσεις για δημιουργία
η τολμηρές προτάσεις να ειπωθουν
τα ανομολόγητα με ειλικρίνια
σήμερα είναι μέρα της ανεπίσημης Ελλάδας
με την Στρέλα του Πάνου Κούτρα
ε ρε γλέντια αν κατέβει με κανένα βραβείο
η μοναδική ελληνική ταινία που διαλέχτηκε
εδω και 4 χρόνια , αλλά κανένας ελληνικός
πολιτιστικός φορέας δεν την βρήκε του...γούστου του.

7 σχόλια:

D.Angel είπε...

Ως γνωστόν
η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της!!!
Την καλησπέρα μου

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

θα συμφωνήσω, όλοι φεύγουν για σπουδές έξω αλλά τελικά μένουν εκεί...

natasha hassiotis είπε...

α τον θες τον Τεό Ανζελό σου όπως το πας...

kioy είπε...

Καλησπέρα και από μένα...
Είναι αλήθεια ότι αυτό το σκεπτικό του ΕΚΚ(ελληνικού κέντρου κινηματογράφου) έχει λιώσει σαν πολυκαιρισμένει καραμέλα. Οι επιχορηγήσεις πάνε πάντα στον Τεό. Απ' την μία διαχειρίζονται δημόσια χρήματα. Είναι λογικά, να θέλουν να διασφαλιστούν απέναντι στο ελληνικό κοινό δίνοντας τα χρήματα διαρκώσ στον Τεό που είναι αναγνωρισμενος! Όμως μετά από ένα σημείο καταντάει γελίο. Στο κάτω κάτω ο Αγγελόπουλος(που τόσο εκτιμάω σαν καλλιτέχνη) δεν θα είχε ποτέ πρόβλημα χρηματοδότησης. Τουλάχιστον αυτό που έχουν οι άλλοι! Έτσι δεν έγινε και με την Ψυχή στο στόμα; Έτσι δεν έγινε και πέρσυ με τη Διόρθωση; Και το πρωτοποριακό Ιστορία 52; Κάτι πρέπει να γίνει πια...

natasha hassiotis είπε...

Με συγχωρείτε αλλά δεν διασφαλίζουν τίποτε απέναντι στο ελληνικό κοινό, διότι ο Τεός δεν κόβει εισιτήρια, και καλύπτεται πίσω απ' την υψηλή καλλιτεχνικότητα. Το ΕΚΚ το είχε περιγράψει ωραία ο περάκης, με τον Πιατά-παραλήποτη σεναρίων, να ξύνει την πιτυρίδα του μέσα στα βιβλία/σενάρια, να βαριέται και να μισεί όποιον έμπαινε θεωρώντας τον ένα ακόμη ψώνιο.
Σύλλογος επαναστατημένων θεατών (ΣΕΘ).
Όχι άλλη αλληγορία!
Όχι άλλη ομπρέλλα!
Όχι άλλη ομίχλη, δέντρο διαφήμιση τςη Ελαίς.
Όχι άλλος γέρος ηθοποιός που τον φωνάζει ο χάρος.
Όχι άλλες "αναφορές" στο αντάρτικο.
Όχι άλλες αναφορές στον Αρτέμη Μάτσα του χωριού.
Όχι άλλη αντρίλα-μαντρίλα-Διγενή ακρίτα/Έλληνα.
Όχι άλλη αργοπορία από το ένα πλάνο στο άλλο: μετά το μισάωρο υποχρεωτική μετάβαση στο επόμενο καρέ.

kioy είπε...

@highvoltagepress
Κατ' αρχλας θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη "Αισθηματική Ηλικία" που καταχράζομαι τον χώρο σου... Αλλά θα ήθελα να απαντήσω στο παραπάνω σχόλιο.


Αγαπητή highvoltagepress, ασπάζομαι εξολοκλήρου την ανάγκη για εκσυγχρονισμό στις στρατηγικές και στις πολιτικές του ΕΚΚ. Κάθε νέος με κιν ηματογραφικό όραμα όφειλε να βλέπει το Κέντρο ως σύμμαχο του. Αλλά η στάση του Κέντρου, νομίζω πως το έχει καταστήσει εχθρό στην πλειονότητα των νέων δημιουργών. Κάτι που λέει πολλά...

Όμως δε μπορώ να συμφωνήσω με το μανιφέστο που προβάλλεις! Καταλαβαίνω πως ως θεατής έχεις την ελευθερία να μην αρέσκεσαι-ανέχεσαι τα πολπυπαιγμένα θέματα. Και εγώ μαζί σου είμαι, αλλά δεν έχει και πολύ σημασία. Ωστόσο νομίζω πως κάθε καλλιτέχνης έχει την ελευθερία να μιλάει για αυτά που επιθυμεί. Αλλιώς οι ταινίες θα γινόντουσαν κτά παραγγελία, όπως κάνουν τα μεγάλα studio του Hollywood με τα γνωστά αποτελέσματα...

Και τέλος "Όχι άλλη αργοπορία από το ένα πλάνο στο άλλο: μετά το μισάωρο υποχρεωτική μετάβαση στο επόμενο καρέ." θεωρώ πως επίσης κάθε καλλιτέχνης πρέπει να έχει την ελευθερία να μιλήσει με τον τρόπο που επιθυμώ. Προσωπικά έχω βρει τον εαυτό μου συγκλονισμένο από ορισμένα μονοπλάνα του Teo. Ούτε αυτό έχει καμία σημασία. Σημασία έχει πως δεν βλέπω τον λόγο να επιβάλλουμε μια συγκεκριμένη φόρμα σε έναν οποιοδήποτε ακλλιτέχνη...

Με εκτίμηση...

natasha hassiotis είπε...

αγαπητέ kioy ευχαριστώ για την απάντηση (και την αισθηματική ηλικία@ για το χώρο -σιγά μη ζητήσουμε και συγγνώμη χοχοχο). Δεν είπα ποτέ ότι πρέπει να επιβληθεί το παραμικρό στον οιοδήποτε. είπα τη γνώμη μου, for whatever it is worth. Έτσι ευγενικά, καλοσυνάτα και απλά τη λέω 16 χρόνια από εφημερίδες, περιοδικά και λοιπά μέσα, και επώνυμα φυσικά, και πίστεψέ με, έχω καταπιεστεί στην ελευθερία του λόγου περισσότερο απ' ό,τι καταπίεσα εγώ την ελευθερία των δημιουργών.
Για τον Τεό, είχα πιαστεί όταν έγραφα στην Αυγή, μαλλί με μαλλί με την ομάδα εργασίας του και επιλογής των ταινιών του για αφιέρωμα στην ΕΤ1. Έτσι για την ιστορία. Και δε θα ξεχάσω, παιδάκι, που με πήρε η αείμνηστος μητέρα και με πήγε στον Μεγαλέξανδρο. Και πείνασα, και πείνασε όλο το σινεμά, και βγήκαμε για να φάμε, και είχε ουρά το κυλικείο μέχρι τα προπύλαια. Τεσπά, για να τα πολυλογώ, πήραμε νερά, τυρόπιτες, τσιγάρα, χαρτομάντηλα, σερβιέτες, ποπ-κορν, γυρίσαμε μέσα στην αίθουσα κι ο Ομέρο δεν είχε έρθει ακόμα απ' την πλαγιά, κουκκίδα τον αφήσαμε και κουκκίδα τον βρήκαμε. Όταν λοιπόν έφτασε μπροστά μας μέσα στα χιόνια, έπεσε ένα χειροκρότημα, που μακάρι να το 'χε ακούσει ο Τεό. Χώρια την τεστοστερόνη που μύρισε όλος ο σινεμάς (καθότι οι αντάρτες είναι κι αντρειωμένοι κατσικομυρωδάτοι). Εγώ έκοψα τον Τεό -μου το σύστησε κι ο γιατρός- στον Οδυσσέα. Είδα μετά μερικά ενδιάμεσα έργα του που είχα χάσει, και γέλασα. Φυσικά κι έχει ωραίες στιγμές, αλλά που μου θυμίζει σιδηρούν παραπέτασμα και Μίκλος Γιάντσο "Κόκκινος ψαλμός", δεν το αντέχω ρε παιδιά, δεν το αντέχω κι ας με πείτε βάρβαρη.
(Πήρα πολύ χώρο, αλλά η αισθηματική ηλικία λείπει, έχει πάει Βερολίνο, δεν την πειράζει που γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος στο μπλογκ).