Η Αννα Δημητρίου τον Δεκέμβρη ταξιδεύει ως το "π"

Η Αννα είναι η αιτία που αγάπησα τα blogs

μαζί αγάπησα ξανά την εικόνα μου

και ξεφυγα απο την κατασκευή μου

κατασκευή προστασίας συναισθημάτων

που έχασα στη διαδρομή

κι απο τότε η ορφάνια με χτύπησε στον εγκεφαλο

Αυτή η Αννα λοιπόν η candybleu των ιστοτόπων

υπήρξε η θεραπευτική αγωγή

επαναφοράς μου

Την αγαπω γιατί ειναι ειρωνική, ειναι μελο κι αφασιακή

ειναι "του δαπέδου αλλα και του επιπέδου" που λέει κι Χρήστος Δήμας

όταν μιλάμε για τα συνταρακτικά της κείμενα

Γενοβολά τα πιο απρόσμενα κείμενα

και αντι να κατακάτσει με ικανοποίηση

διαολίζεται να σχηματιζει τα χειρποίητα κολάζ της

σαν συνέχεια η πιό συχνά σαν αντίδοτο

των ασπρόμαυρων (εκείνη προτιμά μωβ) κειμένων της

Το σίγουρο είναι ότι είτε απο ανάγκη, είτε από πλάκα

αυτά τα έργα κάτι λένε σχεδόν σε όλους

σε μένα λένα μυστικά της θάλασσας κυρίως

κάτι σαν ηχοι απο κοχύλια που βάζουμε στ' αυτιά μας το καλοκαίρι

λίγο πριν πέσει ο ήλιος

κι αφεθούμε να αποτρελαθούμε στα νησιά

Αυτή η πρόσμιξη των ετροκλήτων

αυτή η κινηματογραφική δομή των είκονων

μαζί με το σκανταλκιάρικο κλείσιμο του ματιού

όταν διαβάζεις τα βιτριολικά σλόγκαν που επιλέγει

την κάνουν μοναδική

Η γυναίκα κυριαρχεί συνήθως

είτε σαν εικόνα, ειτε σα φύλο, ειτε σα συμβολο

είναι ανησυχη και την ψάχνει μεταφεμινιστικά

και με τσαμπουκά βαρύμαγκα που έχει περάσει

απο τις συμπληγάδες του μελό και της καψούρας

και τώρα κολυμπάει με απλωτές

στα ονειρά της άφοβα και τολμηρά

Και οικολόγα, και σαρκαστική, και ονειρική, και γυναίκα, και παιδί

συνδυάζει την μνήμη με την εσωτερική ανάγκη για επικοινωνία

κι ετσι εκτός από θεραπευτική είναι κι απολύτως καλλιτεχνική

Εικαστική κανονικά.

(εδω συνήθως κοκκινίζει

βάζει τη σκούρα γιαλαμπούκα

και χανεται σαν Γκάρμπο στο μπαρ

ζητώντας λεμονάδες)

Σας θυμίζω ότι οι εκθέσεις εικαστικών

είναι και οι καλύτεροι τόποι για φλέρτ

(αυτό για όσους αναζητούν την χρηστικότητα στην Τέχνη)

...καθώς θα βγαίνετε στο Γκάζι, περάστε απο το Π ο δρόμος είναι η πρώτη κάθετος στην Ιερά οδό στο ύψος του sodad και ρίξτε μια ματιά

ίσως την συναντήσετε, το πιθανότερο είναι να συναντήσετε τα ονειρά σας

-ναι αυτά που συνήθως τα ξεχνάτε το πρωί-

ονειρα , απο ενα ατέλειωτο καλοκαίρι

στους λευκούς τοίχους του πρώτου ορόφου

και στο ισόγειο να χτύπανε οι ροκιές χωρίς οίκτο

Δακρύστε.

Δεν έχει κάμερες.

Τις έσπασε πρίν την εγκατάσταση της έκθεσης της (εξακριβωμένο)