σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη
με τους
Αννίτα Καπουσίδη
Σοφία Κεφαλληνού
Βαγγέλη Κοντομούς
Αννα Ψαρρά
Στο γνωστό απο τα καταπληκτικά του πάρτυ Κ44 της οδού Κωνσταντινουπόλεως , γιά δεύτερη χρονιά 4 πρωτοεμφανιζόμενα παιδιά παρουσιάζουν 8 αληθινές μαρτυρίες μεταναστών (;) στην Αθήνα. Τα κείμενα βασίζονται σε καταθέσεις ψυχής, που έδωσαν στον γνωστό δημοσιογράφο των ΝΕΩΝ Γκαζμέντ Καπλάνι, που κάνει ότι μπορεί μέσα από τα κείμενά του γιά να πέσει το διαχωριστικό πλέγμα μεταξύ των "ιθαγενών" και των μεταναστών.
Το συγκινητικό στην προσπάθεια που είδα ,είναι η σκηνική απεικόνιση των παθών με μέσα έναν φακό κι ένα μαντήλι, (σαν το ιερόν μανδήλιον των ορθοδοξων ) τα σώματα τους και τις φωνές.
Αυτό που σου μένει φεύγοντας είναι τα γνησίως βουρκωμένα τους μάτια...
Τα παιδιά κάνουν κάτι σημαντικό. Εκφράζονται. Δημιουργούν και το σημαντικότερο αισθάνονται, ότι αυτή τους η προσπάθεια έχει ανταπόκριση.
Μόνο μιά παραξενιά μου θέλω να καταθέσω. Στο κοινό των 60 ατόμων που χωρά η αίθουσα ήταν μόνο 8 αντρες, οι υπόλοιπες γυναίκες κι ούτε ένας μετανάστης.
Το θέμα δεν είναι μόνο η δική μας ευαισθητοποίηση , αλλά και το πραγματικό ενδιαφέρον των οικονομικών μεταναστών που ζουν στην χώρα μας, ότι υπάρχουν καλλιτέχνες που μιλούν γι αυτους, τους στηρίζουν κι ίσως έχουν διάθεση να αγωνιστούν μαζί τους για καλύτερες συνθήκες. Γιατί τους αγνοούν; Δικαιολογίες για οικονομικά προβλήματα δεν δέχομαι, γιατί τα μπουζουκομάγαζα και οι μεγάλες πίστες είναι γεμάτες κοστουμαρισμένους μεροκαματιάρηδες μετανάστες .
Δεν αρκεί μιά παράσταση off της θεατρικής Αθήνας για την ενεργοποίηση αυτών των θεμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου