ενα ποίημα του Νικου Αλέξη Ασλάνογλου είναι η αφορμή

Π Ο Σ Ο Σ’ Α Γ Α Π Η Σ Α Υ Γ Ρ Η Μ Ο Υ Σ Ι Κ Η

Πόσο σ’ αγάπησα, υγρή μουσική σ’ αίθουσες χορού ατημέλητες
Πίδακες χαμηλοί και μουσκεμένοι κήποι
Λιθόστρωτο με βομβητή νερού, υπόγειοι χείμαρροι
Θάλασσα γλιστερή μέσα στη βραδινή ομίχλη
Ποιητή σε αφίσα, φύλλα από βροχή

Πόσο σ’ αγάπησα σκόρπισμα μιας ζωής βαθύ, ατέλειωτο