το αύριο σήμερα

... αύριο θα βγεις
Φαντάζομαι ίδιος κι άλλος
Θα αποφασίσεις να παραμείνεις αξύριστος
Θα κάτσεις ώρα στος ντους
Να απολυμανθεις
Και μετά θα έρθεις
Εδώ
Να διαβάσεις
Αυτό
Που εγώ δεν γράφω


Θα έρθεις ίδιος κι άλλος
Με τα δικά σου
Που ίσως είναι
Λίγο πιο κοντά με τα δικά μου
Αλλά
Είναι αυτά που δεν λέμε
Είναι αυτά που ξέρουμε
Μα δε λέμε
Αόρατες κοινές διαδρομές
Και φόβοι
Κι ανάγκες που μας πνίγουν
Και μας αγανακτούν

Μετά
Θα σβήσεις τον υπολογιστή
Θα πιάσεις τα τηλέφωνα
Να μετρήσεις από τα επιφωνήματα έκπληξης
Πόσο δεν τους έλειψες
Πόσο δεν σε σκέφτονται
Καθημερινά…

Κι ύστερα
Δεν σκέφτομαι το ύστερα
Δεν θέλω να το συζητήσω
Πληγώνομαι

Γιατί ύστερα
«Στις πρόσκαιρες τες ηδονές»
Θα ξεχαστείς
Για να ξεχάσεις

τις λάθος απαντήσεις

στις λάθος ερωτήσεις

Ξέροντας
Πως
Μονάχα εγώ
Απέμεινα
Να αντιστέκομαι
Να κολυμπώ στα βαθιά
Μοναχός
Χωρίς μπρατσακια πια
Χωρίς κανένα λόγω επιβίωσης
Παρά μοναχά
Για ένα γαμοτο αντοχής
Απ΄τα αποφάγια ονείρων που μπερδεύτηκαν…

photos by Alexandra Bouche