"ΤΟΚΟΣ" μιλάει ο Δημήτρης Δημητριάδης

«Σήμερα βιώνουμε τέτοιο βαθμό ηθικής παρακμής, που χρειαζόμαστε μια νέα γέννα. Ενα νέο τόκο. Το θέμα, όμως, είναι ότι δεν υπάρχει νέα μήτρα. Χρειαζόμαστε το νέο τόκο με τη δεύτερη έννοια του. Χρειάζεται να ξαναγεννηθούμε, χρειάζεται να πληρώσουμε κι όσα χρωστάμε. Η κρίση που ζούμε οφείλεται στο ότι ποτέ δεν πληρώσαμε τον τόκο που μας αναλογούσε. Την προοπτική ενός αγέννητου κόσμου, πιστεύω, μόνο το θέατρο -φύσει και θέσει- μπορεί να μας υποσχεθεί».

Διαβάζω στην σημερινή Ελευθεροτυπία για τον τόκο του Δημήτρη Δημητριάδη και του Λευτέρη Βογιατζή. Μια παράσταση που δε θα μπορέσω να δω γιατί αποφάσισα να "πληρώσω" τους δικούς μου τόκους. Ακριβώς το ίδιο και με τον Καβάφη της Λένας Πλάτωνος στη Μικρή Επίδαυρο. Τόκοι που μαζεύτηκαν την τελευταία χρονιά. Άνευ αξίας τελικά, όπως διαπίστωσα εκ του αποτελέσματος

Όμως αυτή η εγκράτεια παραδόξως έχει κι ένα απρόσμενα μεγάλο κέρδος για μένα.

Γνωρίζοντας τα όρια των άλλων, απεγκλωβίζονται τα δικά μου. Μια απελευθερωτική αύρα εν μέσω καύσωνας με διαπερνά. Η ζωή αποκτά συναρπαστικές εκδοχές. Η αγάπη κυκλοφορεί θεραπευτικά και επουλώνει τις τελευταίες πληγές. Οι πραγματικοί φίλοι ως δια μαγείας εμφανίζοντα ι. Τα πρόσωπα με κοιτούν στα μάτια. Η αλήθεια νικά. Οτιδήποτε εξακολουθεί να εθελοτυφλεί απομακρύνεται γοργά. Η νέα εποχή θα με εμπεριέχει αλώβητο και πανέτοιμο. Τρέμω γι αυτούς που απογοητευμένοι σε λίγο καιρό θα μαζεύουν τις καταιγίδες που θέρισαν , από άγνοια, αφέλεια, αθωότητα κι εγωισμό.

Δύσκολο να γεννήσουν πια Γιατί η γέννα χρειάζεται εκτός από ωάριο και προετοιμασία Και το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας είναι το ξεκαθάρισμα κι η πληρωμή των τόκων. Οσοι τοληροί τα καταφέρουν, θα συνεχίσουν...

Τόκος του Δημήτρη Δημητριάδη

σκηνοθεσία Λευτέρης Βογιατζής

Γιώργος Γάλλος

Παντελής Δεντάκης

Δημήτρης Ήμελλος

Αλεξία Καλτσίκη

Λουκία Μιχαλοπούλου

Γιάννης Νταλιάνης

Αγγελική Παπαθεμελή

Ρένη Πιττακή