(μετ. Ν. Προδρομίδου, εκδ. «Printa»)
Τον Χρήστο τον πρωτογνώρισα χρόνια πριν όταν αναζήτησα να μάθω ποιος ηταν ο σεναριογράφος αυτής της τόσο τολμηρής και ειλικρινούς ταινίας Head on που στην Ελλάδα προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αφήνοντάς μας άφωνους και γνωρίζοντάς μας την Αννα Κόκκινος και τον γοητευτικό πρωταγωνιστή της Αλεξ Δημητριάδη. Ετσι έμαθα για την συγγραφική του ιδιότητα, κι έκτοτε τον παρακολουθώ.
Στο νεο του βιβλίο με συνάρπασε ο τρόπος που καταγράφει το ιδιότυπο οδοιπορικό του ήρωα του, με το όνομα, Ισαάκ Ράφτης, 30άρης φωτογράφος από την Αυστραλία, ελληνικής καταγωγής, που αποφασίζει να καταγράψει με την κάμερα του, την σύγχρονη Ευρωπαϊκή πραγματικότητα πέρα απο την ιστορική μυθολογία και μετά το τέλος των ιδεολογικών αυταπατών.
Ένα βιβλίο σκληρό,για γερά νεύρα κι ανοιχτά μυαλά, που καταπιάνεται με το σύνολο όλων των ζέουσων πληγών της Ευρώπης. Τους μετανάστες, τη νέα σεξουαλικότητα , την ανεργία, τον ρατσισμό, την ομοφοβία. Προβοκατόρικα προσεγγίζει τα δυσδιάκριτα πλέον όρια μεταξύ δεισυδαιμονίας και πίστης, καθώς και τις ρίζες του ευρωπαϊκού αντισημιτισμού, υπονομεύει τις πεποιθήσεις μας περί προόδου κι επιτίθεται στην άναρχη κι επικίνδυνη ολική κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς.
Περιδιαβαίνει με αθωότητα και καυστική γραφή, την Ομόνοια, όπου ακόμη και παιδάκια εκπορνεύονται, κι αφού επισκεφτεί τα χωριά των γονιών του, στο Αγρίνιο και στο Καρπενήσι, συνεχίζει για Βενετία, Πράγα, Βερολίνο, Άμστερνταμ, Παρίσι και Λονδίνο, σταθμούς επίσης αποκαλυπτικούς για την Ευρώπη της ανέχειας, της εκμετάλλευσης και της φοβίας απέναντι στον «άλλο», αυτής της «κόλασης» που πασάρεται τόσο έντεχνα ως ευμάρεια, ξεγυμνώνοντας προκλητικά οτιδήποτε δήθεν, παλιό και ύπουλο. Ανακαλύπτει το εξαθλιωμένο εβραϊκό γκέτο στην πολυφωτογραφημένη από Γιαπωνέζους τουρίστες ,πλατεία του Αγίου Μάρκου, νιώθει τον καημό της πάλαι ποτέ γιουγκοσλαβικής και διασκορπισμένης τώρα νεολαίας για τη διάλυση της πατρίδας της, ξεμπροστιάζει τα παρασκήνια της πορνογραφικής βιομηχανίας στη γενέτειρα του Κάφκα, την πλημμυρισμένη στα Μακντόναλντ και τα ναρκωτικά, φωτογραφίζει νεοπρολετάριους εξοβελισμένους από την απαστράπτουσα γαλλική πρωτεύουσα και μοιραζεται τον πόνο, το μίσος και τη δίψα για εκδίκηση, γνωστών του και αγνώστων, για κρίματα που έγιναν στο όνομα της δικαιοσύνης ή του Θεού στο πολυπολιτισμικό Λονδίνο της απόλυτης παρακμής των παλαι ποτέ Ευρωπαικών αξιών.
Ομολογώ πως κάθε προσπάθεια περιγραφής αυτού του ανελέητου βιβλίου, μοιάζει ερασιτεχνική μπροστά στον τόσο συναρπαστικά καταιγιστικό τρόπο που καταθέτει οριοθετώντας περίτεχνα τα νεα θέματα αυτής της γερασμένης, πρώην ένδοξης και κραταιάς Ευρώπης, που δεν τολμάμε να ονοματίσουμε και ειμαστε πλέον απόλυτα ανίκανοι να διαχειριστούμε.Θέματα και καταστάσεις που κάνουν το βιβλίο ένα από τα σημαντικότερα και απολαυστικότερα της χρονιάς ,τόσο οικείο κι ας προέρχεται από έναν Αυστραλό.
Τελικά η ματιά του ξένου, φαίνεται, όσο σκληρή κι αν είναι είναι η πλέον χρήσιμη...
2 σχόλια:
Πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η ανάρτηση, με κάνει να αναζητήσω το βιβλίο του. Σε ευχαριστώ.
Moy αρεσει πολυ το μηκος κυματος που εκπεμπει το μπλοκ αυτο.Οντως πολυ καλη δουλεια η αναρτηση αυτη...καλη συνεχεια με οτι καταπιανεσαι....
Μια καλη...νυστα απο μενα και απο την ομαδα του ΣτάΛες στο ΓαΛάΖιο
Δημοσίευση σχολίου