"Σπαραξικάρδιος" είπες...

Βρέθηκα να κοιτώ την πλάτη σου,

την ώρα του πιό λυγμικού τραγουδιού εγώ μιλούσα μαζί της

και με μια ανεξήγητη χαρά κατανοούσα πως εμείς οι δυο

καταφέραμε να επικοινωνούμε δια του ανομολόγητου

Κοιτούσα να πίνεις το βαρύ ποτό σου αργά

κάθε γουλιά κι ένα τσιγάρο άναβα

σα συνωμότες μέσα στο κλαμπ του Μύλου

και μπροστά μας ο Ματτ να τραγουδά

φίλοι πολλοί μαζεμένοι σε έκσταση κι αυτοί

ένιωθα μυστικά να επικοινωνούν μέσα στην κατανυκτική σιωπή

όσο πιο πολύ θρηνούσε ο Ματτ τόσο πιο πολύ σιωπή από μας

Αβοήθητοι βρεθήκαμε στη συναυλία, κι απροετοίμαστοι

τολμώ να πω, κι ίσως μας έπεσε βαριά αυτή η κατασκότεινη θλίψη

πιο πριν είχαμε με αδεξιότητα ψαχουλευτεί αν τα συναισθήματά μας

ηταν αρκετά, αν οι αποφάσεις μας σωστές, αν οι προοπτικές θετικές

βαρεθήκαμε και τα παρατήσαμε στο αναπάντητο.

Κάποια στιγμή

την ώρα της πιο σκοτεινής μου σκέψης

γύρισες και μου 'πες:

-Σπαραξικάρδιος!

Αυτό ήταν το αλαρμ για να ετοιμάσω τη φυγή μου

τι ήθελα εγώ ο ανάρμοστος μπροστά σε τούτη την φορτισμένη

με αθωότητα κι εσωτερική αλήθεια σπαραξικάρδια στιγμή.

Εγώ ο ξένος ο παλιός από αυτά τα φρέσκα συναισθήματα

πως μπορώ εγώ ο ανίκανος να σχηματίσω καινούργιες συνθήκες αγάπης

να αφουγκραστω την σιωπή των ματιών του κοινού

τα επιτούτου φορτωμένα με χαώδη ηλεκτρονικά κρεσέντο

τελειώματα των τραγουδιών.

Ανίκανος να αρθρώσω πρόταση,

Πρόταση ζωής.

Πρόταση ζωής με όποια προοπτική

παρα μόνο την εμπειρία μου

απο αλλεπάλληλες απώλειες

φαινομενικά σπαραξικάρδιες

μα στην ουσία

κατασκευές της ανάγκης μου

για μια αξιοπρεπή ψευδαίσθηση

αποδοχής των συναισθημάτων μου.

Ζητώντας συγνώμη,

φιλώντας φίλους και φίλες

που έβλεπα στο διάβα μου

παραδομένους στους ηχους του Ματτ Ελιοττ

άνοιξα τη πόρτα του κλαμπ

και χάθηκα στο λιμάνι...