κολυμπώ στα βαθιά κρύα νερά της ηλικίας που ονόμασα αισθηματική δεν καταφέρνω πάντα να επιπλεύσω. συνήθως βυθίζομαι αύτανδρος μόλις χαλαρώσω λίγο . κι όμως συνήθισα το καθημερινό κολύμπι πια και δεν αγκομαχώ αργά το βράδυ όταν η κούραση από το κολύμπι της μέρας με καταβάλει ,σκέφτομαι ότι είναι καλύτεροι δυο τρεις ημερήσιοι πνιγμοί παρά μια ήσυχη κι ανέμελη απλωτή με σιγουριά. και με τη σκέψη αυτή μπορώ να κοιμηθώ σώος ανάμεσα στα κύματα της ιδιωτικής μου παραλίας.
4 σχόλια:
Θέλω να σου μοιάσω... Αυτό το κείμενο θέλω να το προσυπογράψω κάποτε.
Θα συμφωνησω μαζι σου!!!
Σ'αρέσει να βυθίζεσαι στο πέλαο που σου μοιάζει, να κλείσεις στην αγκάλη σου θες τον ωκεανό, και της καρδιάς σου η τρικυμιά καμιά φορά ησυχάζει, τον άγριο του κι αδάμαστο ακούοντας στεναγμό...
Phantasie ist wirklich wichtiger als Wissen
aber Wissen ist nötig für die Entwicklung der Phantasie...
Δημοσίευση σχολίου