Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Επιτέλους Φτωχοί !




Να ξαναγίνουμε φτωχοί.
Όπως ήμασταν πάντα.
Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες.
Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεση-μέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό –όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους...
Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια.
Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.
Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία.
Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας.
Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου».
Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ. Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας .
Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής.
Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία.
Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.
Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες.
Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας . Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας. Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.
Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός.. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκήμας ψυχοπάθεια..
ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων.
ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα;
ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού;
Ποιός θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις...
Μη φοβάστε τη φτώχεια.
Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς..
Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού.
Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, πλην όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ.
Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει...


ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.


ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ

8 σχόλια:

Roadartist είπε...

Δεν ζούνε όλοι έτσι όπως περιγράφει ο κύριος Ξανθούλης..Υπάρχουν κ οι των βορίων, που δεν ξέρω κατά πόσο θα επηρεαστούν οι δικιές τους ζωές τόσο άμεσα.. Μακάρι να πηγαίναμε μπροστά, να ακολουθούσαμε στην πρόοδο κ στην ανάπτυξη τις άλλες χώρες, όχι να τρέχαμε ολοταχώς προς τα πίσω..

BOSKO είπε...

δεν παίζεται ο Ξανθούλης!
απίστευτο κείμενο!

ασωτος γιος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ασωτος γιος είπε...

μαρεσε πολυ με συγκινησε αλλα το θεμα ειναι μπορω να γινω ξανα "φτωχος"


με το κινητο και το remote control στο χερι? τα goodies? τα λαπ-τοπια μου? τα αη φονια και τα αηποντια μου? τα ντελιβερι?

αρονοοο!

αα δε γινεται κυριε ξανθουλη μου

να ξαναγινουμε αυτο που περιγραφεις υπαρχει στο ασπρομαυρο και λιγο εγχρωμο ελληνικο σινεμα, δε ζει πια και το αλικακι να μας κερασει " κρασι να αδειασει κι η μιση" και να παραγγειλει στο μπακαλι μακαρονια και φετα, δε γινεται κυριε ξανθουλη γιατι η δικια σας γενια μας κατασκευασε ετσι και ισως και να γραφα και γω ολα αυτα με τετοια ευκολια αν τελικα ειχα κανει τοσες εκδοσεις με τοσα βιβλια και τα χα οικονομησει..

χωρις να επιτιθεμαι μαυτο το τελευταιο , ο ξανθουλης ειναι ενας απο τους πιο αγαπημενους συγγραφεις σου και τα βιβλια του μυριζουν ελλαδα και γιασεμια και χαρτινα καλοκαιρια

mahler76 είπε...

ρομαντισμοί των "ποιητών"....

marios104 είπε...

Να γίνουμε και πάλι φτωχοί ή να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν πάψαμε ποτέ μέσα μας να είμαστε; Η φτώχεια μας πηγάζει από την ένδεια να δούμε παρακάτω, το φωτεινό, το διαφορετικό...(πάμε και ακολουθούμε το ευτελές σαν το σωτήριο χάπι της μιζέριας μας). Καλησπέρα!

natasha hassiotis είπε...

είμαι σίγουρη ότι την επομένη στο πηγαδάκι των ομότεχνων, θα κέρδισε τις εντυπωσεις και μερικά ζηλότυπα πειρακτικά σχόλια που έκανε την ανατροπή.
αχ αυτοί οι επαγγελματίες της γραφής...

Υ.Γ. να θυμίσω ότι ο Κωστάκης πλύνεται και του μοιράζουν γάλα του Ερυθρού Σταυρού μαζί με ρουχαλάκια για τα Χριστούγεννα στο ρομαντικό τοπίο του age d' or του κ. Ξανθούλη.
Και πλινκ-πλονκ η βροχή και λαλαλα η ρομβία -στον πίνακα του Μίνωα Αργυράκη. Η Ωραία του Πέραν και ο υπέροχος παχουλός που πωλεί τοις μετρητοίς πού είναι;

One of the people είπε...

Τιποτα δεν θα ειναι ιδιο ξανα... Θα θελα παντως να γυρισουμε εκει πισω.