Τρίτη 13 Απριλίου 2010

εσυ εκεί



Βρέχει έξω
Ο καπνός από το τσιγάρο που όλο κόβω κι όλα αρχινώ
Μπαίνει στα μάτια μου
Και το τηλέφωνο χτυπάει σα τρελό
Νύχτα μεσάνυχτα
Και τα ζομπι φίλοι που επιβιώνουμε
Συνωμοτικά τσεκάρουμε
Ο ένας τον άλλο
Αν είμαστε ακόμη ζωντανοί

Χρόνια πριν
Με άλλο χρώμα μαλλιών
Ιδρωμένοι και φτιαγμένοι από αμέτρητα τενεκεδάκια μπύρας
Στο θέατρο δάσους όρθιοι και γυμνοί ουρλιάζαμε
Το ίδιο τραγούδι
Σα προσευχή και σα κραυγή

Σα μια κυνική βρισιά θρήνου για τις χαμένες μας αγάπες
Και σήμερα
Καπνίζοντας με ενοχή
Πληκτρολογούμε επικήδειους
Κι ακούμε στα ακουστικά
Ένα τραγούδι
Για κάποιον που θα θέλαμε
Να είναι ακόμη μαζί μας

6 σχόλια:

kyzikos είπε...

το συγκεκριμένο δε ξέρω πως να το σχολιάσω αλλά είπα να πω ένα γεια :-)

Νίκος είπε...

Επειδή βλέπω πως είσαι καλός στους επικήδειους θα σε έχω υπόψη μου γιατί την χάνω δεν τη χάνω τη μπάμπο μου.
Εσείς μάλλον δεν έχετε άλλα προβλήματα...τι να πω ρε γαμώ το

efhbos είπε...

Ετσι ειναι η ζωη ομως...Δυσκολη και απροβλεπτη!

Dust in the wind (Σκόνη στον άνεμο) είπε...

καλό ταξίδι στο Μάνο....μας χάρισε τόσο υπέροχα τραγούδια...και οι συναυλίες υπέροχες ...όπως τα περιγράφεις περνούσαμε καταπληκτικά.Τι να πω πρέπει μάλλον να το πάρουμε απόφαση αυτή είναι η ζωή.όλοι θα φύγουμε.. το δύσκολο είναι η μοναξιά!

BOSKO είπε...

Νεότατος και πολύ παραγωγικός...κρίμα...

One of the people είπε...

έγραψε για τις ζωές μας...ένα αντίο απρόσμενο...μια λύπη στο μέσα μας κόσμο...και πολλά τραγούδια για να μην ξεχνάμε.