Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010
συνεχίζω
επιστρέφω λιγότερος
κοιτώ
την έλλειψη
εκείνη
αποφεύγει τη ματιά μου
κυκλοφορώ γυμνός να συνηθίσω
μετά
φοράω χαμόγελα
κι ενα ευκολοφόρετο κέφι
να βγω στον κόσμο
προσβάσιμος
ξέρω
πιάνω το κενό
με το δεξί μου χέρι
τα βήματά μου
με πονούν
όμως
συνεχίζω
γνωρίζω την κατάληξη
συνεχίζω
σε απάτητους δρόμους
να βρω
νερό
συνεχίζω
(υπόσχομαι να σιωπώ λιγότερο πιά...)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Fort heureusement, chaque réussite est l'échec d'autre chose
Μια γυναικα χρειαζεσε τωρα διπλα σου...!!!Αυτες εχουν μεγαλυτερη διαισθηση απο εμας...!
Ετσι θλιμμένος,έτσι διαθέσιμος
ένα βραδάκι,γύρω στο μικρό σου
δάκτυλο
ένα άστρο να τυλίγεις.
Γιάννης Ρίτσος
Συνέχεια στο περισσότερο των δρόμων!
Την Καλησπέρα μου!
η κατάληξη πάντα μα πάντα άγνωστη είναι μέχρι να της χαμογελάσουμε και να μας χαμογελάσει και αυτή.
(μετά το new dawn fades του moby η συγκλονιστικότερη διασκευή που είναι μακράν συγκλονιστικότερη του πρωτότυπου)
και μία και δύο και τρεις καλησπέρες!
Αυτό το κενό ειναι πολύ δύσκολο να αναπληρωθεί ...θέλει πολύ δύναμη...
και η δίψα αφόρητη..εύχομαι να τα καταφέρεις!
Δημοσίευση σχολίου