Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
λευκές νύχτες
κρατώ το χέρι σου σφιχτά
στο κρύο
χωρίς να ζεσταίνομαι
επίφαση διασκέδασης του εφήμερου
σε ξένες πόλεις
με ξένες γλώσσες
μάτια που εξερευνούν τα άλλα μάτια
σώματα που επιθυμούν
ποτά που δεν επιθυμούν
μα ταξιδεύουν
ετσι αλληγορικά
για λίγες ώρες
πολύτιμη συνάντηση
ανεκμετάλλευτη…
σε τραβώ έξω στο χιόνι
θέλω να σου δείξω πως απογειώνεται
το παγωμένο αίσθημα
θέλω να σου δείξω τον τρόπο
της αγάπης μου
πέρα από οποιαδήποτε σύμβαση
κι ας καταλάβεις το αντίθετο
θέλω να μοιραστώ τούτη τη πολύτιμη νύχτα
με σένα μόνο
τα πιο ακριβά μου λόγια
κι ας έχουν το χρώμα του πρόστυχου
επίφαση είναι όλα…
κλεισμένοι σε ένα ταξίδι
ξεφεύγουμε
να αφεθούμε στους δρόμους
να λιώσουμε τα κρύα όλου του κόσμου
μαζί
ενάντια στη φύση
μαζί
απέναντι σε όλους
για τόσο… για όσο …
μάθαινε από μένα
άφησε με να μάθω από σένα
τον τρόπο της αγάπης
σα να’ναι ένα προνόμιο
των μοναδικών
κι εκλεκτών
των λίγων
κάτι ανομολόγητο αλλά φτιαγμένο από μας για μας
μονάχα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
σιγά μοι στόμα
Δημοσίευση σχολίου