Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

μη περιμενεις


το τέλος έρχεται ήσυχα
σα πατημασιά σε φρέσκο χιόνι
αθόρυβα και ξαφνικά
ξυπνάς και διαπιστώνεις
την..κατασκευή στο μυαλό σου
η πραγματικότητα ορμα
σαν ξαφνική θύελλα
από το μισόκλειστο παράθυρο της επιθυμίας
σε παγώνει
κι αυτή η παγωνιά
κρατάει όσο μια πληγή
ενα εγκαυμα μια εκδορα βαθιά
είναι η ώρα που τα συγγνώμη απενεργοποιούνται
το συναίσθημα ενοχλεί να δεις καθαρά
είναι η σωστή ώρα
για τα πιο βιαστικά συμπεράσματα
είναι η ώρα του τέλους

1 σχόλιο:

Roadartist είπε...

Σε τέτοιες στιγμές τα 'συγνώμη' είναι καλύτερο να μην ακούγονται.