δεν έχω πιο μαύρο απ το λευκό
όταν κάτι τελειώνει
φθίνει
στα άκρα ξεφτίζει
ούτε με ψέμματα αντέχει
ούτε με υπερβολές
κι ύστερα νυχτώνει
στο χιόνι
σκιές και σιωπή
λερώνει
ακόμη το φιλί
και ξημερώνει
όταν αρχίζει πια να λιώνει
και μόνο λάσπη
μένει
το πρωί
κι οι επισκέπτες της βροχής
2 σχόλια:
πολύ καλό!
Σιγά μη και δεν τον ήξερες τον Βαρσαμάκη!
Συνθετάρα!
Υπάρχουν πολλοί τρόποι ν'αγγίξεις την ψυχή κάποιου ένας απ'αυτούς είναι και η μουσική .....για μένα είναι απο τους πιο άμμεσους..με τη μουσική χάνομαι...εκτός απο το ότι γράφεις καταπληκτικά μ'έχεις αιχμαλωτίσει και με τη μουσική...
νάσαι καλά και ευτυχισμένος!!!
Δημοσίευση σχολίου