Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

χιονίζει



δεν έχω πιο μαύρο απ το λευκό
όταν κάτι τελειώνει
φθίνει
στα άκρα ξεφτίζει
ούτε με ψέμματα αντέχει
ούτε με υπερβολές

κι ύστερα νυχτώνει
στο χιόνι
σκιές και σιωπή
λερώνει
ακόμη το φιλί

και ξημερώνει
όταν αρχίζει πια να λιώνει
και μόνο λάσπη
μένει
το πρωί

κι οι επισκέπτες της βροχής

2 σχόλια:

BOSKO είπε...

πολύ καλό!
Σιγά μη και δεν τον ήξερες τον Βαρσαμάκη!
Συνθετάρα!

Dust in the wind (Σκόνη στον άνεμο) είπε...

Υπάρχουν πολλοί τρόποι ν'αγγίξεις την ψυχή κάποιου ένας απ'αυτούς είναι και η μουσική .....για μένα είναι απο τους πιο άμμεσους..με τη μουσική χάνομαι...εκτός απο το ότι γράφεις καταπληκτικά μ'έχεις αιχμαλωτίσει και με τη μουσική...
νάσαι καλά και ευτυχισμένος!!!