Ετούτη την πρώτη Παρασκευή του Δεκεμβρίου ,στην ποίηση κατέληξα μετά από περιπλάνηση στις αγοραίες εποχές της πόλης, στην Οδό Πανός και το τόσο συναρπαστικό αφιέρωμα, -μέρες αφθονίας, γιορτών, απληστίας και παραπλανημένων αισθημάτων - στον ποιητή της αιώνιας ελληνικότητας τον Κ.Π.Καβάφη.
Κι ήταν μια σοφή επιλογή αυτή γιατί κατάφερα να ταξιδέψω σε απάτητες γωνιές της σκέψης και της επιθυμίας για ανάταση, μέσα από τα τρυφερά κείμενα των συνεργατών
Αυτό όμως που κυριολεκτικά με απογείωσε ,είναι το μουσικό κομμάτι που ακούτε, το σκοτεινό μελαγχολικό και βαθιά σπαραχτικό "Τα Κεριά", μελοποιημένο απο τον Lolek και μεταφρασμένο στα Αγγλικά απο τους E.Keeley & P.Sherrard .
Έτσι η νύχτα κύλησε με το ελικόπτερο πάνω μου να μη σταματά τις περιπολίες και το αυτοβιογραφικό κείμενο του Μένη Κουμανταρέα και των άλλων συνεργατών να με επαναφέρουν στο γνώριμο κόσμο μου. Έναν κόσμο γνήσιο κι όχι κατασκευασμένο από απατηλές επιθυμίες και άσκοπα ξοδέματα σε φορείς που με ανικανότητα διαχειρίζονται τα συναισθήματα των άλλων , δίνοντας ημερομηνίες λήξης λες κι είναι προϊόντα από λαϊκές αγορές.
Μια ανάσα ανάμεσα στις ορισμένες αποστάσεις των απωλειών της μέρας. Μια απελπισμένη όαση μέσα στη χαζομάρα των χρωμάτων και των δώρων και των ευχών και των ζητιανεμένων από τα πριν εκπλήξεων . Μια ουσιαστική απόδοση του πιο σκληρού ποιήματος αυτή την τόσο άσχημη Παρασκευή μου που νιώθω πως μολυνθηκα από τον πιο επικίνδυνο ιό της φτήνιας που κυκλοφορεί αυτή η απόδοση του ποιήματος λειτούργησε σα σωτήριο αντιβιοτικό ...
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα
-χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω·
με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.
Δε θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.
Δε θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
(Το τεύχος κυκλοφορεί με δώρο το Cd όπου εκτός όλων των άλλων περιλαμβάνει και απαγγελίες των ποιημάτων του Κ.Π.Καβάφη απο τον Γιώργο Χρονά, Καριοφυλλιά Καραμπέτη και Ντίνο Χριστιαννόπουλο. )
σχετικό post διαβάστε στου bosko
5 σχόλια:
Πραγματικά συγκλονιστικά σπαραχτικό το μουσικό κομμάτι "κεριά"
Θα μπορούσε κάλλιστα να συνόδευε τις θείες ακολουθίες της Μ.Εβδομάδας!
Ελπίζω και εύχομαι απο καρδιάς το Σ/Κ που θα ξημερώσει αύριο να πιο ανάλαφρο απο την Παρασκευή που πέρασες...
Ε, δε στο' πα ότι είναι αριστούργημα το κομμάτι; αυτά είναι τραγούδια, με αίμα και ψυχή, μέρος θείων λειτουργιών που λέει κι η Kariatida62, όχι καψουροζεϊμπεκιές για μικροαστoύς...άντε μην ανοίξω το στόμα μου πάλι...νομίζω ότι είναι το καλύτερο τραγούδι του φίλου μας, περισσότερο κι απ' όλα τα τραγούδια του "Alone".
Έτσι ακριβώς θα μελοποιούσε και ο Nick Cave τον Κωνσταντίνο Καβάφη!
Πραγματικά ίσως το ωραιότερο τεύχος της Οδού Πανός και σίγουρα το σημαντικότερο δώρο για τις γιορτές που έρχονται σ' ανθρώπους που τ' αξίζουν!
Αξεπέραστος & αλησμόνητος θεραπευτής του νου και της ψυχής!
Είναι αγαπητή
η μουσική που δεν δύναται να ηχήση».
Κ' εγώ θαρρώ ότι η πλέον εκλεκτή
είν' η ζωή εκείνη που δεν δύναται να ζήση
Με τύψεις άφησα μια μέρα το τεύχος να το αγοράσω μια άλλη μέρα καθώς είχα ήδη πάρει πολλά βιβλία και δεν ήξερα πώς θα τα διαβάσω.Όμως αυτές τις μέρες θα το αγοράσω γιατί όλα μου αρέσουν σε αυτό.Πρώτα-πρώτα ο ποιητής,οι φωνές που απαγγέλλουν τα ποιήματά του,το ίδιο το περιοδικό...όλα!
Κι αυτό το ποίημα,θαρρώ πως είναι από τα καλύτερα του Αλεξανδρινού.
Προσωπικά θα μου άρεσε να το απαγγέλλει ο Δημήτρης Καταλειφός.
Περιμένω με αγωνία το τεύχος. Ελπίζω να έρθει αύριο.
Δημοσίευση σχολίου