ερχεται η στιγμή που τα λόγια πετούν
οι πράξεις βαραίνουν
τα σώματα απο μόνα τους αντιδρούν
οι πλάτες γυρίζουν
οι αγκαλιές ενοχλούν
τοτε είναι η ωρα
της αναχωρησης
ετσι απλά
χωρίς δράματα
κανενας δεν φταιει
είναι ο χρόνος κι η διάθεση που ατονουν
ωραια
ισως να μένει ενας πόνος
κι η κλειστή πόρτα
πιά
αλλά μεσα στο παιχνίδι είναι κι αυτό
αρα μαλλον αντέχεται
τι λές?
5 σχόλια:
(να) αφήνουμε τις πόρτες ανοιχτές.
καλημέρα σου!
Οι πόρτες κλείνουν για να ξανανοίξουν...
Προφανώς "αντέχετα" αν επιλέξουμε να το αντέξουμε, αν έχουν συμβεί και όλα τα προηγούμενα είναι και πιο εύκολο, ότι είναι να τελειώνει ας τελειώσει...
Γενικά πάντως τα παραμύθια με λυπημένο τέλος είναι πιο πιστευτά από τα άλλα με το ευτυχισμένο..
Κάθε τέλος μια καινούργια αρχή..
Τα σώματα μιλάνε ήσυχα, ας τ'ακούμε!
Δημοσίευση σχολίου