Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009


Άλλο ρατσισμός κι άλλο η οικονομική αναρχία που συμβαίνει σε ΟΛΟ το κέντρο της Αθήνας από τους απολύτως ανεξέλεγκτους "μετανάστες". Mια χυδαία μπίζνα που υποστηρίζεται τελικά από όλους μας. Δε μπορώ να φανταστώ ότι η πλατεία στο Μοναστηράκι και όλη η Ερμού έχει μετατραπεί σε ανοιχτή εκδήλωση αντιρατσιστικού ήθους από τους Αθηναίους. Η δεξιά πλευρά της Πανεπιστημίου από το Οφθαλμιατρείο έως την Εθνική Βιβλιοθήκη είναι απλά αδιάβατη από τους ...μικροπωλητές. Παρακαλώ τους υπευθύνους να φωτίζουν αντί των κτηρίων , τα εμπορεύματα των ανασφάλιστων εμπόρων. Στην Ερμού ευτυχώς φωτίζονται από τα φώτα των εμπορικών καταστημάτων. Πάλι η ιδιωτική πρωτοβουλία στην πρωτοπορία του αντιρατσιστικού κύματος. Ναι από τα εμπορικά καταστήματα που πληρώνουν , υπαλλήλους τους ασφαλίζουν, πληρώνουν το ΤΕΒΕ τους, τα δημοτικά Τέλη, την αποχέτευση τη ΔΕΗ , τον ΟΤΕ , ελέγχονται και φορολογούνται για να μπορούν να συμμετέχουν στην ερημοποίηση και του δικού τους δρόμου σε λίγους μήνες.
Με το πρόσχημα της ευαισθησίας και του αντιρατσισμού, καλύπτουμε κυκλώματα ανεξέλεγκτα, κυκλώματα που πρωτίστως εκμεταλλεύονται ανίσχυρους μετανάστες και δευτερευόντως τορπιλίζουν τα θεμέλια ενός ήδη τραβεστί κοινωνικού και οικονομικού ιστού.
Ευαισθησία είναι να απαιτούμε καθημερινά να έχουμε το σεβασμό που δείχνουμε κι όταν δεν τον δείχνουμε εμείς, να σιωπούμε μέχρι την επόμενη πυρκαγιά…

Πάντα αντιπαθούσα τα Χριστούγεννα, κάθε λαμπιόνι είναι και μια ιστορία μοναξιάς, όταν μια κυριακάτικη απογευματινή βόλτα στο κέντρο με εκανε να νοιώσω ασφυξία τότε συνειδητοποίησα πόσο εχει ξεφύγει η κατάσταση. Αυτό που συμβαίνει στο κέντρο εχει ξεφύγει από την συναισθηματική γραφικότητα. Είναι επικίνδυνο, παράνομο, και κυρίως χυδαίο.
(στη photo η προσοψη της Σχολής Καλων Τεχνών στην Πειραιώς. )

7 σχόλια:

BOSKO είπε...

"Κάθε λαμπιόνι είναι και μια ιστορία μοναξιάς"...

φοβερή φράση! Πόσο δίκιο έχεις...

logia είπε...

επιτέλους κάποιος θίγει αυτό το θέμα από τη σωστή του πλευρά!

την καλημέρα μου

kariatida62 είπε...

Τα τοποθετείς όλα στην σωστή τους διάσταση!
Και μένα μου άρεσε η πρόταση που έγραψες: Κάθε λαμπιόνι και μια ιστορία μοναξιάς..." καταπληκτικό!

Roadartist είπε...

Συμφωνώ με τα Χριστούγεννα όσο δε πάει άλλο!

Εχτές το βράδυ πήγα στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων..μετά με φίλους για μία μπύρα.. Πιο μετά επέστρεψαμε σπίτι περπατώντας με ένα φίλο..

Χάος το κέντρο.. Σύριγγες πεσμένες στο δρόμο.. Παιδιά νεκρά-ζωντανά σε κάθε στενό στους πιο κεντρικούς της δρόμους να εκπλιπαρούν για μια δόση..
Να 'χτυπιούνται' μέσα στη μέση του δρόμου.. Άσε..

Όσο για τα σκουπίδια;.. Όλο το κέντρο μια απέραντη χωματερή..

Μια άλλη πλευρά που έρχεται ίσως να συμπληρώσει όσα έγραψες..

karkinos7 είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
Κάθε μέρα τα ίδια αντικρίζω πηγαίνοντας στη δουλειά και πρέπει να μπεί τάξη,να μην κρυβόμαστε πίσω απο λέξεις καλύπτοντας κάθε είδους παρανομοία!
Την Καλησπέρα μου!

Μεγαλοκοπέλα είπε...

Μα δεν έχει να κάνει με ρατσισμό ούτε με αντιρατσισμό.
Η διάσταση είναι μία: Ανομία, ατιμωρισία και πάσης Ελλάδος. Χουλιγκανισμός...

Γι αυτό άλλωστε δεν "αγωνίζονται" πολλοί (και) στα Εξάρχεια;

celsius33 είπε...

και γω ασφυκτιώ μ αυτά που βλέπω στο κέντρο αυτής της πόλης. Δοκιμάζουμε καθημερινά τις ανθρώπινες και αισθητικές μας αντοχές, αντικειμενικά οι πωλητές αυτοί όμως δοκιμάζονται περισσότερο. Στο παγκοσμιοποιημένο μας κόσμο συμπλέουν ταιριαστά και σχιζοφρενικά ένα δείπνο στον Πιλ Πουλ αφού οδεύσεις μέσα από το παράνομο παζάρι και εκνευριστείς. Δεν έχω καμμία λύση, υποθέτω ότι είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για να είμαστε ανοικτό, δημοκρατικό και παγκοσμιοποιημένο αλλά πάνω απόλα Ελλαδιστάν. Προσωπικά δε βλέπω φως με το θέμα της μετανάστευσης, ίσως ενίσχυση της υπαίθριας αστυνόμευσης και διασπορά στην επαρχία (αγροτικές δουλειές κλπ) να είναι μια κάποια λύση.