...μέρες ποίησης, είναι μέρες μνήμης κι ένα από τα καλύτερα ποιήματα είναι αυτό που στο επόμενο τεύχος της Οδού Πανός ,αυτού του εργοτάξιου εξαιρετικών αισθημάτων ,που εκδίδει ο ποιητής της πόλης Γιώργος Χρονάς , θα υπάρχει μελοποιημένο, στο cd που επιμελείται ο Αντώνης Μποσκοιτης από τον Μιχάλη Τρανουδάκη κι ερμηνευμένο απο τον Παντελή Θεοχαρίδη. Η Ελλη Λαμπέτη δίνει τον τόνο στην απαγγελία. Μα η μουσική του κου Τρανουδάκη με το στιβαρό λυγμό του έγχορδου και τη θλίψη του πιάνου,δίνει αυτό το επιπλέον της αίσθησης, μιας μνήμης παλιού καλοκαιριού που μένει ακόμη αν και ξέθωρη από τα χρόνια...
Μαθαίνω ότι κι άλλοι εκλεκτοί θα συμμετέχουν σε τούτο το Καβαφικό συλλεκτικό cd μου περιμένω με πραγματική λαχτάρα.
Πόσο ανάγκη έχουμε την ποίηση σε τούτους τους μεταβατικούς καιρούς. Μοναδική παρηγορία στην αγριότητα των εγω που συνωστίζονται για μιά κατασκευασμένη θέση στό γκρεμό, αντί να αναζητούν τα σωστά, μα δύσβατα μονοπάτια της επιλεκτικής γνώσης για την ουσιαστική ανάβαση του μέσα μας, που πνίγεται καθημερινά με υπαιτιότητα μας εγκληματική...
14 σχόλια:
Πότε πρόλαβες, ρε συ;
δε σε πιστεύω!
να' σαι καλά, σ' ευχαριστούμε, το ακούσαμε με τον Παντελή σε πρώτη διαδικτυακή παγκόσμια μετάδοση από το blog σου!
νομίζω πως σε τούτους τους καιρούς έχουμε μεγάλη ανάγκη την ποίηση,συμφωνώ απόλυτα...Κι ούτε πιστεύω τους μόνιμα πεσιμιστές και καταστροφολόγους ότι οι ποιητές χάθηκαν,δεν υπάρχουν,κλπ.Κάθε εποχή έχει τους ποιητές της.
Καλημέρα.
σε ευχαριστώ!
τι όμορφο!!!!
ότι πρέπει μέσα στη στενοχώρια μου και την αρρώστια μου
ευχαριστώ!!!
ακούω αυτό το κομμάτι απο δίπλα και στο γύρισμα πατώ το πλει του βιντεο, η φωνη της Λαμπετη μπερδεύεται με τη μουσική και τη φωνή κι ειναι σα δυο εποχές να σχηματίζουν ενα νεο παρον, μια καινούργια μνημη που απο μακρυα πλησιάζει να μου θυμίσει εκεινο το ...σαπφείρινο μαβί. α ναι μαβι...
Η ποίηση πάντα λυτρώνει.
Η Λαμπέτη τι αέρινο πλάσμα..
Καλημέρα!
Με την ποίηση ποτέ δεν τα είχα πολύ καλά. Διάβαζα βέβαια και έγραφα αυτοσχέδια ποιήματα πολύ πριν γράψω τα πρώτα μου κείμενα. Ωστόσο, δεν ξέρω, νομίζω ότι ποτέ δεν είχα τη στόφα ενός ικανοποιητικού ποιητή. Γιατί θα μου πεις...έχεις τη στόφα ενός μετριότατου συγγραφέα; Όχι! Αλλά με τα κείμενα ένιωσα πιο πολύ ασφάλεια. Αν και τελικά θεωρώ ότι μέσα στα ποιηματά μου έβγαζα πάντα μα πιο βαθιά εσωτερικότητα. Τι να πω;
Είμαστε σε μια εποχή που χρειαζόμαστε απεγνωσμένα κάθε μορφή τέχνης. Πόσο μάλλον της ποίησης!
απίστευτο.....
έτσι το άκουσα και γω...
Η ποίηση πόσο δυνατά ακούγεται με την απαγγελία μιας φωνής ζεστής,χαρισματικής, ιδιαίτερης σαν αυτή της μεγάλης μας ηθοποιού!
Τα λόγια του ποιητή παίρνουν άλλη διάσταση στο μυαλό και στην ψυχή μας.
@
"... Οπόταν
βρίσκονται στο τέλος όλοι
να κρατούν στο χέρι τους ένα μικρό
Δώρο ασημένιο ποίημα"
καλησπέρα από
m.p.M.
Αχ, κι αυτή η φωνή τι μου κάνει!
Αγαπητή Αισθηματική Ηλικία, ο συνθέτης του τραγουδιού σας ευχαριστεί για τα θερμά σας λόγια και σας συγχαίρει (πράγμα που από καιρό, άλλωστε, ήθελε να κάνει) για το εξαιρετικό ιστολόγιό σας. Το ότι δεν γνωρίζει ποια ακριβώς είναι αυτή η Ηλικία, του είναι, όπως λέει, παντελώς αδιάφορο, μια και τα Aισθήματα ουδεμία σχέση έχουν με τον Xρόνο.
α/α
jb
επειδή καθε ανάρτηση σου ειναι σα βροχή αυγουστο καυτό μήνα ( εεε τοχω εε?) γιαυτο ανήκω στο φανατικό κοινό
Δημοσίευση σχολίου