Duncan Jones "Moon" μια ταινία για την ερωτική απώλεια

Λένε ότι είναι μια εξαιρετική ταινία επιστημονικής φαντασίας. Στις πρόσφατες Νύχτες Πρεμιέρας εγώ είδα έναν ύμνο στην ερωτική απώλεια σε ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας του Σαμ Ρόκγουελ, με φόντο το διάστημα και συντροφιά την ιδιοφυή μουσική του Κλίντ Μανσελ . Μαθαίνω ότι η ταινία θεωρείται η μικρή έκπληξη της φετινής χρονιάς και πώς να μη είναι όταν ο δημιουργός της, ο γιός του Ντέιβιντ Μπόουι, δηλώνει τέτοια λόγια στο Down Town:

"Και ποιος δεν έχει ζήσει κάτι τέτοιο; Ποιος δεν έχει πέσει στα πατώματα, δεν έχει πιει ατελείωτες ποσότητες αλκοόλ, δεν έχει ξεφτιλιστεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο για ένα μεγάλο ή μικρό έρωτα; Εγώ έζησα την απόλυτη μοναξιά όταν ήμουν με μια κοπέλα, την οποία ακολούθησα από την Αγγλία στην Αμερική. Αρχικά ένιωθα αμήχανα που βρισκόμουν σε μια ξένη χώρα εξαιτίας της κι έτσι θέλησα να ασχοληθώ με κάτι άλλο παράλληλα, για να μη νιώθω εγώ – και να μη νιώθει κι εκείνη - πως εξαρτώμαι από την ύπαρξή της. Ξέρεις τώρα πώς είναι αυτά τα ανόητα παιχνίδια του έρωτα. Από αμηχανία, λοιπόν, έμεινα για τρία χρόνια δίπλα της. Το καλό είναι πως προσπαθώντας να απασχολήσω τον εαυτό μου πήρα bachelor στη Φιλοσοφία στο Κολέγιο του Wooster στο Ohio και Phd στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt στο Tennessee. Μόλις συνειδητοποίησα πως δίπλα της δεν είμαι καθόλου ο εαυτός μου, επέστρεψα στην Αγγλία και άρχισα μαθήματα Σκηνοθεσίας στο London Film School. Αν και η σχέση μας συνεχίστηκε εξ αποστάσεως για μερικούς ακόμη μήνες, με έκανε να συνειδητοποιήσω πως δεν άξιζα ούτε εγώ ούτε εκείνη τέτοιου είδους ταλαιπωρία. Μια σχέση – πάνω απ’ όλα – πρέπει να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, αισιόδοξο, δημιουργικό και όχι μίζερο και ανασφαλή."