Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

"καληνυχτα και καλή τύχη"


ένα χαμόγελο
αυτό
μετά από καιρό
ούτε ελπίδες ούτε προσδοκίες
απλά ένα χαμόγελο
στα γεγονότα της ψηφοφορίας

την άλλη μέρα
μια βόλτα στην πόλη
μια κουβέντα με φιλο
για βιβλία και έρωτες
μεγάλων αποστάσεων

θα ήθελα να πίστευα
πως είμαι ο εκλεκτός
που προτιμάς
μα κάτι στα μάτια σου
με μπλοκάρει
σα να θες ένα μυστικό σου
να μου μεταδώσεις
χωρίς να το ομολογείς

ωστόσο

ακούω με ηρεμία
στην κούραση της νύχτας
λόγια καθυστέρησης
λόγια για χορταστική φάση
δεν μπορώ να καταλάβω τίποτε
μόνο μια μορφή πολύ προσωπικής
και ιδιαίτερης στέρησης να κυλάει από
την άκρη του παντελονιού στο πλακόστρωτο

τα πράγματα θα θελα να ναι απλά
αρκετά συνθέτη είναι ήδη η ζωή
από μόνη της
τι ωφελεί μια επιβράδυνση

κι άλλο ποτό
κι άλλη καθυστέρηση
μια υποβόσκουσα υπεκφυγή πάθους
μια άρνηση αποδοχής
της κατά τα άλλα κομψά ομολογημένης επιθυμίας

προσπαθώ με τις λιγοστές δυνάμεις μου
να κατανοήσω την απόσταση
λόγων πράξεων βλέμματος φωνής
νόημα μηδέν

νευρικότητα

πας για τσιγάρα
πας για τσιγάρα
πας για τσιγάρα
πας για κάτι που δε σου ζήτησα ποτέ
αρκει σ αυτο που σου ζητώ να μη μου απαντήσεις

ομολογώ
θα προσπαθήσω για λίγο
πριν στο γνωστό καβούκι ξαναμπώ

και αλίμονο σ΄όποιον θελήσει
να τ' ανοίξει

αργά στο τελείωμα
μιας μέρας πανηγυρισμών
ζήτησα μια καληνύχτα
-τι εγωιστικό νυχτιάτικα-
μπορείς με άνεση
περί των πάντων να πληκτρολογείς
εκτός από ένα αυτονόητο e-mail
η μια ζωντανή λέξη να πετάξεις απο το τηλέφωνο


τι παραξενιά κι αυτή η δική μου


ρωτάς συμβαίνει κάτι?
απαντώ όχι

κι ας ξέρουμε πως ναι συμβαίνει
μη θορυβείται κανείς

για λίγο ακόμη
τόσο όσο
να βεβαιωθώ
στα σίγουρα
πως όπως κάθε ενθουσιασμός
έτσι κι αυτός τελειώνει σιγά και σταθερά
και ανομολόγητα

αφήνοντας μια ακόμη
χορταστική μερίδα σοφίας
να καταβροχθίσει ανόρεχτα
η αισθηματική μου ηλικία
πριν οριστικά στο ερμητικό
τοπίο όπου ανήκει επιστρέψει



8 σχόλια:

ολα θα πανε καλα... είπε...

για να παραφράσω λίγο τον στίχο των Κατσιμιχαίων..."θα τρόμαζες αν ήξερες πόσο σε καταλαβαίνω"...,αγαπητέ μου φίλε...
Είναι τόσο απλό τελικά,είναι δίπλα μας,κοντά μας,ένα βήμα η επιθυμία,ο έρωτας,ένα email,κι εμείς τα σκοτώνουμε άμα τη γενέσει τους,πολλές φορές ακόμη και μια στιγμή πριν γεννηθούν.
Αυτά και άλλα πολλά.

επί λέξει είπε...

"...για λίγο ακόμη..." Τι μεγάλη παγίδα αυτή. Και πόσες φορές έχουμε πέσει μέσα της. Και με πόση επίγνωση του τι θα ακολουθήσει του "για λίγο ακόμη".

Καλή σου μέρα.

logia είπε...

Πώς γίνεται αλήθεια, τις περισσότερες φορές να περιμένουμε κάτι που δεν θέλει νά'ρθει;
Πώς γίνεται αλήθεια να επενδύουμε συναισθήματα σε παγωμένα βλέμματα;
Πώς γίνεται να απλώνουμε ένα χάδι σε γυάλινα χέρια;
Πώς γίνεται αλήθεια;

Caesar είπε...

Κι όμως, είναι σαν να απευθύνεται σε πολλούς αποδέκτες!

Μεγαλοκοπέλα είπε...

Mεγαλώνοντας μαθαίνει κανείς να τρενάρει ακόμη και την καταστροφή.

b|a|s|n\i/a είπε...

απλωνόμαστε σε αυτά που μας προσπερνάνε και προσπερνάμε αυτά που μας απλώνονται. και μερικές φορές ολοκληρώνουμε τα ανολοκλήρωτα πριν καν σαν σκέψη απλωθούν.

karkinos7 είπε...

Καλύτερα ο θάνατος στη γέννηση του,χωρίς να προλάβει το οτιδήποτε,παρά μόνο να πάει για τσιγάρα και το καβούκι καλό είναι και στους καρκίνους μας πάει.Την Καλημέρα μου!

natasha hassiotis είπε...

έπρεπε να έρθεις στο εκλογικό μου τμήμα. θα σου περνάγανε όλα.
πάμε για καφέ; (και κουτσομπολιό).