Μεσήλικη κυρία σε παγκάκι αγοράζει στοργή από υποψήφιες κόρες έναντι συμβολικού αντίτιμου… Μια ματιά πάνω στην ιδιοτέλεια και την οικογένεια με τρεις αυτοτελείς σκηνές και τρεις χαρακτήρες. Βάσω Τριανταφύλλου, Δημήτρης Μπαντέκας, Σοφία Καρακάντζα φωτογραφία: Γεώργιος Κ. Τάντος κοστούμια: Μάνθου Αγγελική βοηθός σκηνοθέτη: Νικηφόρος Οκκαλίδης& Νίκος Καλόγηρος Μοντάζ: Γιάννης Ανδριάς Σχεδιασμός ήχου: Γιάννης Χρυσογόνου – correct studio Μουσική: Γιώργος Χούχος Οργάνωση παραγωγής: Μαρσέλ Μιχαλάρης |
σήμερα στις 10.30μμ
στο 32ο Φεστιβαλ Ταινιών Μικρύ Μήκους Δράμας
Μια συνηθισμένη νύχτα
Δύσκολη αλλά συνηθισμένη
Μια συνηθισμένη διαδρομή
Πληκτική μα απαραίτητη
Μια συνηθισμένη εμμονή
Καλά κρυμμένη, αλλά αναγνωρίσιμη από όλους.
Η μικρή μήκους ταινία τού Στέργιου Πάσχου Είναι ένα σήμα κινδύνου
Μια βαθιά εισπνοή που επιτρέπει να προσδιορίσουμε τα όρια. Τα δικά μας εντελώς ιδιωτικά όρια, στις σχέσεις που βρήκαμε πριν φτάσουμε στην ηλικία της επιλογής.
Ταυτόχρονα εμπεριέχουν μια μορφή θεραπείας στη βαναυσότητα που περιέχει η ταχύτητα της σκέψης στα χρόνια της εικόνας.
Η μορφή της μητέρας στο παγκάκι είμαστε εμείς όταν αποφασίζουμε να βγούμε από το κέλυφος μας. Μπρεχτικοί κι αποστασιοποιημένοι μέχρι το πρώτο δάκρυ της απόρριψης κυλήσει στο μάγουλο μας. Η ακέραια στάση μας είναι ο μανδύας μιας ευαισθησίας απαγορευμένης. Μιας ανθρωπιάς περιττής στα χρόνια της επικοινωνίας.
Εμείς είμαστε κι η ηρωίδα, ήρωες μιας ανάγκης για κατανόηση αλλά με τους δικους μας όρους., παρασυρμένοι από την επιβεβαίωση που έρχεται μόνο με τα λεφτά. Ποδοπατούμε τις σχέσεις. Τις ευτελίζουμε. Τις ακυρώνουμε από την απέραντη ανάγκη μας να υπάρχουν, για να μπορούμε να τις σβήσουμε. Συνηθισμένα πράγματα. Συνηθισμένων ανθρώπων. Μια συνηθισμένη νύχτα. Στο σινεμά. Μια νύχτα που το χρώμα προσπάθησε να πάρει απόχρωση, αλλά γρήγορα επέστρεψε στο άσπρο μαύρο της κραυγής…
H ταινία έχει πρωτοπαρουσιαστεί στις Νύχτες Πρεμιέρας 2008, στις ΜΙΚΡΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ και είχε πάρει :
Βραβείο Σκηνοθεσίας Στέργιος Πάσχος
Βραβείο Σεναρίου Στέργιος Πάσχος
Βραβείο Μονταζ Γιάννης Ανδρειάς
Βραβείο Α Γυναικείου Ρόλου Βάσω Τριανταφύλλου
Βραβείο Β Γυναικείου Ρόλου Σοφία Καρακάντζα
Δύσκολη αλλά συνηθισμένη
Μια συνηθισμένη διαδρομή
Πληκτική μα απαραίτητη
Μια συνηθισμένη εμμονή
Καλά κρυμμένη, αλλά αναγνωρίσιμη από όλους.
Η μικρή μήκους ταινία τού Στέργιου Πάσχου Είναι ένα σήμα κινδύνου
Μια βαθιά εισπνοή που επιτρέπει να προσδιορίσουμε τα όρια. Τα δικά μας εντελώς ιδιωτικά όρια, στις σχέσεις που βρήκαμε πριν φτάσουμε στην ηλικία της επιλογής.
Ταυτόχρονα εμπεριέχουν μια μορφή θεραπείας στη βαναυσότητα που περιέχει η ταχύτητα της σκέψης στα χρόνια της εικόνας.
Η μορφή της μητέρας στο παγκάκι είμαστε εμείς όταν αποφασίζουμε να βγούμε από το κέλυφος μας. Μπρεχτικοί κι αποστασιοποιημένοι μέχρι το πρώτο δάκρυ της απόρριψης κυλήσει στο μάγουλο μας. Η ακέραια στάση μας είναι ο μανδύας μιας ευαισθησίας απαγορευμένης. Μιας ανθρωπιάς περιττής στα χρόνια της επικοινωνίας.
Εμείς είμαστε κι η ηρωίδα, ήρωες μιας ανάγκης για κατανόηση αλλά με τους δικους μας όρους., παρασυρμένοι από την επιβεβαίωση που έρχεται μόνο με τα λεφτά. Ποδοπατούμε τις σχέσεις. Τις ευτελίζουμε. Τις ακυρώνουμε από την απέραντη ανάγκη μας να υπάρχουν, για να μπορούμε να τις σβήσουμε. Συνηθισμένα πράγματα. Συνηθισμένων ανθρώπων. Μια συνηθισμένη νύχτα. Στο σινεμά. Μια νύχτα που το χρώμα προσπάθησε να πάρει απόχρωση, αλλά γρήγορα επέστρεψε στο άσπρο μαύρο της κραυγής…
H ταινία έχει πρωτοπαρουσιαστεί στις Νύχτες Πρεμιέρας 2008, στις ΜΙΚΡΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΕΣ και είχε πάρει :
Βραβείο Σκηνοθεσίας Στέργιος Πάσχος
Βραβείο Σεναρίου Στέργιος Πάσχος
Βραβείο Μονταζ Γιάννης Ανδρειάς
Βραβείο Α Γυναικείου Ρόλου Βάσω Τριανταφύλλου
Βραβείο Β Γυναικείου Ρόλου Σοφία Καρακάντζα
6 σχόλια:
είναι πολύτιμο αυτό που κάνεις!!!!
Σου βγάζω το καπέλο....
συγχαρητήρια!!!
έχουμε την καλύτερη ενημέρωση χάρη σε σένα
ευχαριστούμε
δε θα μπορέσω, δυστυχώς, να έρθω φέτος!
Έχω πολλές δουλειές που με κρατάνε.
Αλλά αν συνεχίσεις τις αναρτήσεις σχετικά, θα ξέρω τι να νοικιάσω από το aza...
Με λίγα λόγια...
συνέχισε τις αναρτήσεις :)
υγ. Λεκτική επαλήθευση στα σχόλια!
@logia
θελω τόσο να μου πεις κατι απο τα δικα σοθ εγκαιρα για να το δω...
@Σ.Π.Ρ
Εχετε χιούμορ κι αυτό ειναι γνωρισμα ευφυούς ατόμου...-))
Σας ευχαριστώ πολύ για το κομπλιμέντο!
Μόνο που, αν δε σας πειράζει, θα προτιμούσα να μου μιλάτε στον ενικό, διότι, βάσει ηλικίας, το μόνο άτομο που θα μπορούσε ποτέ να μου μιλήσει στον πληθυντικό θα ήταν, υποθέτω, ένα τρίχρονο.
υγ. ... εξακολουθεί να υπάρχει λεκτική επαλήθευση στα σχόλια :s
Nα υποθέσω ότι εξυπηρετεί κάποιο σκοπό;
Like εδώ δεν έχει ;)
Αυτόν τον καιρό ο χώρος μας βαλτώνει... και μιλώ για την κλασσική μουσική βέβαια...η Λυρική σχεδόν λουκέτο, με 13.000.000 ευρώ έλλειμα αν θυμάμαι καλά...
Η ΚΟΑ σε απραξία λόγω εκλογών....
Η καμεράτα σχεδόν λουκέτο κι αυτή
τι άλλο να πω; Δεν σου φτάνουν αυτά;
Αρκούμαι στα μη κλασσικά, παρακολουθώ, ρετσινώνω δοξάρια για τον χειμώνα και....μπλογκάρω .... φωτογραφίζοντας...
καλή σου ημέρα!
Δημοσίευση σχολίου